در حالی که تشویق کردن به عنوان یک ورزش تحت سلطه زنان در دوران راهنمایی و حتی دبیرستان باقی مانده است، واقعیت این است که تشویق‌کننده‌های مرد تقریباً 50 درصد از تشویق‌کنندگان در سطح دانشگاه را تشکیل می‌دهند. درست مثل همه اعضای یک تیم، تشویق‌کننده‌های مرد نیز متعهد به تمرین هستند و روتین‌ها را برای مسابقات و اجراها عالی می‌سازند.
همه چیز با تشویق کننده های مرد شروع شد
سال 1898 بود. جانی کمبل از طرفداران مینه سوتا گوفرز بود و تیمش به تشویق نیاز داشت. در کناره‌ها، او به سمت جمعیت چرخید و شروع به رهبری اولین تشویق کرد و به این ترتیب تشویق‌ها متولد شد.
نه تنها تشویق توسط تشویق کنندگان مرد آغاز شد، سنت ها نیز توسط مردانی مانند لارنس هرکیمر و فرد گاستوف تداوم یافت. لارنس هرکیمر انجمن ملی تشویق‌کنندگان را تأسیس کرد و پرش هرکی را اختراع کرد، همراه با مشارکت بسیاری از «اول‌ها» دیگر در ورزش تشویق کردن. فرد گاستوف وینیل پوم پون را اختراع کرد.
مهارت برای مردان یک تیم
مثل همه تشویق‌کننده‌ها، مردان یک تیم نیاز به تمرین برای کارهای معمول دارند، اما شیرین کاری‌های آنها در دانشگاه با زنان متفاوت است. تمرکز کمتری روی انعطاف‌پذیری و شکاف‌ها وجود دارد و معمولاً غلت زدن به شکل تلنگر، پیک و پایه دستی بسیار بیشتر است. این امر مستلزم مقدار زیادی قدرت هسته و همچنین پاهای بسیار قوی است.
همچنین، مردان یک جوخه اغلب پست‌های پایه و همچنین نقطه‌بین را پر می‌کنند. حتی یک ضرب المثل وجود دارد که بسیاری از آنها با افتخار شعار می دهند: "هر مردی می تواند دست یک تشویق کننده را بگیرد، اما فقط نخبگان می توانند پای او را بگیرند!".برخی از تشویق‌کننده‌هایی که از گروه‌های تمام دخترانه در دبیرستان می‌آیند، متوجه می‌شوند که دست‌های بزرگ‌تر و بازوهای قوی‌تر تشویق‌کنندگان مرد دانشگاه باعث می‌شود احساس امنیت بیشتری کنند. مورگان ارلی، یک تشویق کننده برای دانشگاه یوتا، یک سال را در دبیرستان گذراند و پس از افت تحصیلی در دوران نقاهت بود. با این حال، زمانی که او به کالج رسید، گزارش شده است که او هرگز توسط یک پسر رها نشده است.
Earley همچنین در مقاله ای از Daily Utah Chronicle گفت که حضور مردان در تیم به «واسطه» برخی از خلق و خوی و اراده قوی که می تواند باعث ایجاد مشکل در یک تیم زن شود، کمک می کند. برخلاف تصور رایج، حتی با وجود اینکه مردان دستان خود را مانند یک صندلی تشویق می‌کنند، هیچ تنش یا ناهنجاری جنسی وجود ندارد. تشویق‌کننده‌های مرد یاد می‌گیرند که به همتایان زن خود احترام بگذارند، که یاد می‌گیرند به مردان اعتماد کنند، و همه با هم کار می‌کنند تا روال خود را بهتر و بهتر کنند.
سنت جدید و قدیم
آداب و رسومی وجود دارد که همراه با حضور تشویق‌کننده‌های مرد در تیم شما می‌آید - برای مثال، تیم‌های تشویق کننده دانشگاه یوتا و دانشگاه بریگام یانگ یک مسابقه «جمع» دارند که در آن هر تیم برای اینکه ببیند چه کسی می‌تواند برگزار کند، رقابت می‌کند. یک تشویق کننده با یک بازو برای طولانی ترین زمان.به غیر از نمایش قدرت و اعتماد، آنها همچنین حرکات دیگری را در شیرین کاری ساده انجام می دهند و آن را به یک روال تبدیل می کنند.
بسیاری از مردان مشهور تشویق کننده بوده اند - روسای جمهور دوایت آیزنهاور و جورج دبلیو بوش، بازیگرانی مانند استیو مارتین و حتی مرد فوق العاده سرسخت ساموئل ال جکسون. با این حال، حتی با وجود اینکه دبیرستان‌های بیشتری شروع به دیدن تشویق‌کننده‌های مرد بیشتری می‌کنند، آنها هنوز آن‌طور که شایسته است، احترام نمی‌گذارند. خوشبختانه هم تیمی های آنها همیشه می توانند به آنها بفهمانند که آنها بخش ارزشمندی از روحیه مدرسه هستند.
