رکود بزرگ در سال 1929 آغاز شد و تا سال 1939 ادامه یافت و تنها با تقویت اقتصاد جنگی پایان یافت. بیکاری در دوران رکود بزرگ به سطوح دو رقمی صعود کرد و نزدیک به ده سال به همین شکل باقی ماند.
آغاز رکود بزرگ
رکود بزرگ در ایالات متحده با سقوط بازار سهام در 29 اکتبر 1929 آغاز شد. این روز به "سه شنبه سیاه" معروف شد. تا آن زمان، مصرف‌کنندگان آمریکایی به طور فزاینده‌ای پول قرض می‌کردند (و بازپرداخت می‌کردند)، سفته‌بازی بی‌سابقه در بازار سهام وجود داشت و قیمت سهام اغلب متورم بود.قیمت سهام در تابستان 1929 شروع به کاهش کرد و فروش در اکتبر به سطح وحشت رسید.
پایین ترین زمان بازار در جولای 1932 رخ داد و سال 1933 اوج رکود بزرگ در نظر گرفته شد. در آن زمان، تقریباً 50 درصد از بانک‌های ایالات متحده تعطیل شده بودند یا نزدیک به ورشکستگی بودند. تعداد کل بانک‌ها بین سال‌های 1929 و 1934 حدود 30 درصد کاهش یافت، با میانگین نرخ ورشکستگی 600 بانک در سال بین سال‌های 1921 و 1929.
در نتیجه، سطح تجارت (صادرات کالا)، مشاغل و درآمد شخصی در سرتاسر آمریکا به شدت کاهش یافت و باعث شد درآمد حاصل از مالیات های جمع آوری شده توسط دولت به شدت کاهش یابد. ساخت و ساز در برخی مناطق به طور مجازی متوقف شد. کشاورزان دوران سختی را سپری کردند، زیرا قیمت کالاها به کف رسید. برخی از محصولات کشاورزی تا 60 درصد کاهش یافت. تولید ناخالص داخلی (GDP) تقریباً به نصف کاهش یافت و از 104 میلیارد دلار در سال 1929 به 56 میلیارد دلار در سال 1933 کاهش یافت.
بیکاری دوران افسردگی
این بحران مالی منجر به تأثیر قابل توجه (و منفی) بر اشتغال، هم در ایالات متحده و هم در خارج از کشور شد. بیکاری در شهرها به طور قابل توجهی افزایش یافت، به ویژه در شهرهایی که کارگران زیادی در یک صنعت مشغول به کار بودند.
رکورد بیکاری در آمریکا
در ایالات متحده، بیکاری در دوران رکود بزرگ به 25 درصد در بالاترین سطح خود رسید. به معنای واقعی کلمه، یک چهارم نیروی کار کشور بیکار بودند. این رقم به 15 میلیون آمریکایی بیکار تبدیل شد. نرخ بیکاری تا زمانی که کشور وارد جنگ جهانی دوم در دسامبر 1941 شد به زیر ده درصد نرسید.
بیکاری گسترده در این سالها تأثیر قابل توجهی بر جمعیت ایالات متحده دارد. برنامه های کمک اجتماعی که امروزه برای کمک به مردم در شرایط سخت وجود دارد، در آن زمان در دسترس نبود. بیمه بیکاری وجود نداشت که به افراد بیکار کمک کند. افرادی که به اندازه کافی خوش شانس بودند که شاغل شدند، می ترسیدند شغل خود را از دست بدهند و در نهایت مانند بسیاری از کارگران آواره ای شوند که به دنبال کار "سوار ریل" هستند.
بیکاری در سراسر جهان
تاثیر رکود بزرگ بر اشتغال فراتر از ایالات متحده بود.
- نرخ بیکاری در کانادا حتی بالاتر از ایالات متحده بود و 30 درصد از نیروی کار کانادا بیکار بودند.
- در گلاسکو، بیکاری در مجموع به 30 درصد افزایش یافت. در مناطقی مانند نیوکاسل که صنعت اصلی آن کشتی سازی بود، وضعیت بسیار بدتر بود. صنعت کشتی سازی رکود عمیقی را تجربه کرد و نرخ بیکاری را در آنجا به 70 درصد رساند.
- بیش از 200 کارگر از جارو، در بخش شمال شرقی انگلستان، در اکتبر 1936 به لندن راهپیمایی کردند تا طوماری را با امضای بیش از 12000 نفر تحویل دهند و از دولت بخواهند که اقدامات لازم را انجام دهد، زیرا منطقه در رنج بود. فقر شدید استنلی بالدوین، نخست وزیر، از ملاقات با آنها خودداری کرد، اما آنها موفق شدند طومار را به پارلمان تحویل دهند.
دولت روزولت
یکی از اولین اقداماتی که فرانکلین روزولت در زمان ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 1933 انجام داد، اعلام تعطیلات بانکی بود که از 6 تا 13 مارس 1933 به طول انجامید. دولت او همچنین مسئول ارائه قانونی برای بیمه شد. بانک ها.
علاوه بر این، دولت روزولت مسئول تصویب قوانینی برای تسهیل وام مسکن به کشاورزان و افرادی بود که خانه داشتند. در نتیجه، ضمانت‌های وام‌های دولتی در اختیار صاحبان خانه‌های جدید قرار گرفت و میلیون‌ها نفر از کمک‌های دولتی برخوردار شدند.
پایان دادن به رکود بزرگ
فرا رسیدن جنگ جهانی دوم در سال 1939 برای کارگران بیکار، چه در داخل و چه در خارج از نیروهای مسلح، شغل ایجاد کرد و در نهایت به پایان رکود بزرگ کمک کرد. کارخانه ها شروع به ساخت سلاح، تجهیزات و سایر اقلام برای استفاده ارتش کردند. زنان دسته دسته وارد نیروی کار شدند و کارهایی را انجام دادند که قبلاً در اختیار مردان بود و روندی را آغاز کردند که در طول جنگ ادامه داشت.
