دکور صنعتگر نتیجه نهایی گرم و آرامش بخش تعادل کابینت های زیبای داخلی، چوب کاری، مواد طبیعی، نور طبیعی و رنگ های الهام گرفته از طبیعت است.
ریشه های دکور صنعتگر
مفهوم خانه به سبک «صنعت‌کار» توسط چندین طراح مبلمان از جمله ویلیام موریس و گوستاو استیکلی، رهبران جنبش هنر و صنایع دستی در اوایل دهه 1900 رایج شد.مجله Stickley، The Craftsman، عناصر کلیدی سبک Craftsman را منعکس می کرد که شامل:
- عملی- هدف و سبک در هم تنیده شد.
- هماهنگی با طبیعت - استفاده از مواد طبیعی.
- تمرکز موضعی - از مواد به دست آمده محلی استفاده کنید.
سبک Craftsman امروزه همچنان بسیاری از ویژگی های طراحی خانه های اصلی ساخته شده در سراسر ایالات متحده بین سال های 1903 و 1930 را در خود جای داده است.
ویژگی های دکور
همانند بیشتر سبک‌های طراحی داخلی، دکوراسیون صنعتگر ترکیبی از عناصر، رنگ‌ها، رنگ‌های چوب، کاشی‌ها و جزئیات فلزی است. هر قطعه به سبک اصلی صنعتگر اضافه می کند:
- اشکال ساده
- خطوط قوی
- مفاصل آشکار
- تزیینات محدود
- فلزات، شیشه های رنگی و کاشی های رنگ شده برای تزیین مبلمان یکدست و صاف
- پارچه های گلدار تلطیف شده مناظر طبیعت
سبک خانه صنعتگر در مقایسه با بسیاری از سبک‌های ساخته شده در اواخر دهه 1890 معمولاً خانه‌ای بزرگ نبود. اندازه کوچکتر، همراه با پلان باز، کابینت توکار و استفاده از مواد ساده برای نیازهای روزمره یک خانواده به خوبی کار می کند:
- توکار چوبی، گوشه های کنار آتش و صندلی های پنجره در اتاق غذاخوری، اتاق نشیمن و آشپزخانه جای نیاز به مبلمان زیاد را گرفت.
- پلان کف تا حدودی باز بود و از ستون‌های مخروطی بین اتاق‌ها برای تعریف فضاهای مجزا استفاده می‌کرد.
- دیوارها به گرمی از چوبهای محلی مانند صنوبر یا چوب سرخ پوشیده شده بودند.
- کاغذ دیواری عناصری از طبیعت مانند ردیف درختان یا گل ها یا شاخه های سرخس را به تصویر می کشید.
- پنجره ها برای استفاده کامل از نور طبیعی قرار گرفتند.
- شومینه ها منعکس کننده سنگ ها و چوب های محلی بودند.
- آشپزخانه ها توسط کابینت های صنوبر رنگ نشده در خطوط ساده با سخت افزار چکش کاری شده گرم می شدند.
مبلمان
تکه های مبلمان دارای خطوط قوی، تقریباً هندسی با روکش های چوبی غنی با حداقل تزئینات بودند. یکی از صندلی های محبوب آن روز، صندلی موریس بود، صندلی راحتی با قاب چوبی که شامل دو کوسن (معمولاً چرم قهوه ای تیره) بود.). اتاق نشیمن ممکن است یک کاناپه همسان داشته باشد که بازوها و چارچوب چوبی صندلی موریس را بازتاب می دهد.
مبلمان اتاق غذاخوری فقط از یک میز و صندلی تشکیل شده بود، زیرا اتاق دارای کمد چینی داخلی بود. میز به صورت مستقیم با تزئینات کمی ساخته شده بود. اگر مستطیلی بود، معمولاً سبک پایه بود. اگر میز گرد بود، اغلب یک پایه ساده داشت.
مبلمان اتاق خواب شامل یک تخته سر ساده، اغلب با گوشه های فلزی چکش خورده، میزهای انتهایی با طراحی ساده و یک زره پوش بود که به عنوان کشو و کمد کار می کرد.
رنگ
به زبان ساده، رنگ‌های دکوراسیون از طبیعت الهام گرفته شده بودند. رنگ‌های اغلب تیره دیوارها و مبلمان با رنگ‌های طلایی آباژورهای شیشه‌ای میکا، سبز جنگلی کاغذ دیواری‌ها و رنگ‌های رز آبی یاقوت‌آلود و غبارآلود روپوش‌های کتانی در اتاق نشیمن و روتختی‌ها در اتاق‌خواب تقویت می‌شد.
نورپردازی
لوازم نورپردازی به سبک صنعتگر معمولاً از مس چکش کاری شده یا برنج کوبیده شده بودند. آنها طراحی هنر و صنایع دستی را منعکس می کردند و طرح های ساده و هندسی را به کار می بردند. لامپ ها با استایل عمودی عمودی یا اشکال هندسی مانند پایه فلزی چکش خورده سنگین با چوب عمودی تا چنگ که آباژور میکا را نگه می داشت، محکم بودند.
لامپ های دیواری و لامپ های سقفی نیز خطوط هندسی، سایه های میکا و ساختار فلزی چکش خورده را بازتاب می دادند.
چوبی
دیوارهای با پانل های تیره و کارهای چوبی با دیوارهای سفید کم رنگ جبران شد. معمول بود که یک دیوار تا پنج فوت پانل شده بود، با یک ریل صفحه ای پوشانده می شد، و بالای دیوار تا قالب بندی سقف چوب تیره سفید باقی می ماند.کابینت های اتاق نشیمن، اتاق ناهارخوری و آشپزخانه معمولاً از جنس صنوبر ناتمام بودند که اغلب با درهای شیشه ای پوشیده شده بودند.
ایده و اطلاعات دکور صنعتگران
- خانه صنعتگر
- سبک خانه ییلاقی آمریکایی
- داخل خانه ییلاقی: فضای داخلی هنرها و صنایع دستی آمریکا
- سبک بانگالو: ایجاد فضای داخلی کلاسیک در خانه هنری و صنایع دستی شما
