Tamarisk (Tamarix) درختچه ای مقاوم و برازنده است که به نام های نمکی و گز نیز شناخته می شود. گل های صورتی کم رنگ پردار آن باعث می شود این گیاه بسیار مهاجم بی ضرر به نظر برسد. با این حال، اغلب به دلیل تغییر زیستگاه های حیات وحش و افزایش تعداد آتش سوزی ها سرزنش می شود.
تهاجمی، تخریب ناپذیر و مقاوم
قبل از اینکه بخواهید تاماریس را به محوطه سازی خود اضافه کنید، در نظر بگیرید که چقدر برای حیات وحش و محیط زیست مضر است. گز، بسته به گونه، درختچه ای و کوچک است.در حالی که برخی از گونه ها فقط 5 تا 10 فوت ارتفاع دارند (که به عنوان درختچه شناخته می شوند)، برخی دیگر می توانند تا 50 فوت ارتفاع (به عنوان درختان) رشد کنند.
حقایق کلیدی درباره Tamarisk
حقایق اولیه در مورد تماریس عبارتند از:
- تَماریس ریشه‌های بسیار عمیقی دارد و بسته به سطح آب، ریشه‌های آن تا 30 فوت زیر زمین رشد می‌کنند. بیشه های متراکم گز معمولاً ریشه هایی به عمق 5 تا 20 فوت ایجاد می کنند.
- تماریس تهدیدی برای سطح آب است زیرا یک گیاه بزرگ می تواند 200 گالن آب در روز مصرف کند. به گزارش High Country News، 73000 گالن در سال اغلب از رودخانه خارج می شود.
- این درختچه‌ها/درختان آتش‌سوزی‌ها را در سطوحی بیشتر از آتش‌سوزی‌های معمولی سوخت می‌دهند.
- بعد از آتش سوزی با دانه ها و گل ها سرعت رشد قابل توجهی از خود نشان می دهند.
همه گونه ها مهاجم هستند
طبق پایگاه داده گونه های مهاجم جهانی، اکثر گونه هایی که با نام Tamarix ramosissima (t.ramosissima) در واقع نشان دهنده طیف گسترده ای از هیبریدهای Tamarisk (Tamarix) است. همه آنها تهاجمی هستند. Invasive Species Compendium گزارش می دهد که تجزیه و تحلیل های DNA اخیر این تردید را ایجاد می کند که تفاوت های کافی در گونه Tamarisk برای جداسازی آنها وجود داشته باشد. با این حال، گزارش بیان می کند، "فرض فعلی این است که موجودیت مهاجم اصلی در آمریکای شمالی ترکیبی از T. ramosissima با T. chinensis است." گونه های مشابهی که در آمریکای شمالی یافت می شوند عبارتند از T. ramosissima (با نام مستعار S altcedar)، T. chinensis، T. canariensis و گاهی اوقات، T. gallica وجود دارد. همچنین برخی T. parviflora متمایز و سایر هیبریدهای مختلف وجود دارد.
روشهای کنترل Tamarisk
روش های زیادی برای کنترل این گیاه بسیار مهاجم و مخرب به کار گرفته شده است. کندن گیاهان، سم پاشی با علف کش ها و سایر روش های مختلف نتوانسته است گسترش این گیاه را در سراسر ایالات متحده کنترل کند.
فرمونهای سوسک تماریسک
دانشمندان دانشگاه ایالتی مونتانا یک نسخه فرمون مصنوعی از فرمون سوسک گز شمالی را برای جذب بیشتر سوسک های گز ابداع کرده اند. به نظر می رسد که Diorhabda elongata یا سوسک برگ گز تنها آفتی است که می تواند به درختچه یا درخت گز آسیب برساند یا حتی آن را بکشد. به گفته الکس گافکه، یکی از محققان دانشگاه، فرمون سوسک بر روی سوسک‌ها تأثیر می‌گذارد، همانطور که عطر بیکن و پنکیک روی انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. در سال 2017، تلاش آریزونا برای از بین بردن این گیاه با معرفی سوسک گز، زمانی که آفت به کالیفرنیا سرایت کرد، عواقب غیر قابل پیش بینی داشت. تکامل و بقای بهترین ها درس معرفی این گیاه غیر بومی در جنوب غربی است.
برش و پاشیدن حشره کش
بین سال‌های 1986 و 1992، حفاظت‌گاه دره کواچلا، توانست 25 هکتار از تالاب‌ها را که بیش از حد درختچه‌ها و درختان گز پوشیده شده بود، احیا کند. داوطلبان و خدمه سپاه حفاظت کالیفرنیا تنه ها را با علف کش های سمپاش های دستی و کوله پشتی برش دادند.آنها بیش از 90٪ درصد موفقیت داشتند.
- اگر می خواهید این نتایج را با استفاده از Triclopyr (Garlon 3A و Garlon4) کپی کنید، به صبر نیاز دارید.
- علف کش یک قسمتی را با آب سه قسمتی مخلوط کرده و فوراً اسپری کنید زیرا انتظار درصد موفقیت را به 70% کاهش می دهد.
- حتما از عینک محافظ، آستین بلند، دستکش و سایر وسایل حفاظتی استفاده کنید.
آفات و بیماریها
Tamarisk دشمنان زیادی ندارد، این واقعیت به آن اجازه می دهد تا به شدت رشد کند. این درختچه/درخت بسیار انعطاف پذیر چند دشمن دارد.
حشرات آفات
علاوه بر سوسک برگ گز، دو حشره دیگر - لاتانیا و فلس صدفی - اغلب گز را آلوده می کنند. برای جلوگیری از هجوم این آفات در اواخر بهار درختان و بوته های گز را با حشره کش سمپاشی کنید. یک آلودگی شدید در اوایل بهار با مخلوط کردن اسپری گوگرد غلیظ و آهک نیاز به درمان دارد.
بیماری
شانکرها از سه قارچ Botryosphaeria tamarici، Dipodia tamarascina و Leptosphaeria tamariscis تشکیل می‌شوند. شانکرها باعث می شوند که شاخه ها بمیرند و بشکنند. درمان این است که دوباره به چوب سالم هرس کنید و هرس را بسوزانید. سایر قارچ ها می توانند باعث بیماری های مختلفی مانند سفیدک پودری (Sphaerotheca humuli)، پوسیدگی ریشه (Phymatotrichum omnivorum) و حتی پوسیدگی چوب (polyporus sulphureus) شوند.
تماریس کجا می تواند رشد کند؟
تماریس خاک شور را ترجیح می دهد و در نزدیکی مناطق ساحلی رشد می کند، اگرچه این گونه تقریباً در هر نوع خاکی مانند شنی، لومی و رسی رشد می کند.
- خاک خشک و با زهکشی خوب را ترجیح می دهد، اما می تواند به راحتی در خاک های رسی نگهدارنده رطوبت زنده بماند.
- در سایه نمی تواند زنده بماند و به نور فراوان خورشید نیاز دارد.
پرورش و هرس گز
همانطور که می بینید این گیاه بسیار تهاجمی است و به عنوان کاشت عمدی توصیه نمی شود. اگر قصد کاشت گز را به عنوان بخشی از محوطه سازی خود یا به دلایلی دیگر دارید، به خاطر داشته باشید که قابل کنترل نیست و به منطقه ای که در آن کاشت می کنید، غلبه خواهد کرد.
- واریته Tamarisk در طیف وسیعی از مناطق سختی از منطقه سردتر 2 تا مناطق گرمتر 10+ رشد می کنند.
- خاک مرطوب را ترجیح می دهد، بنابراین اغلب در کنار آبراهه های ساحلی کاشته می شود.
- اگر گز می کارید، یک لایه ضخیم مالچ اضافه کنید.
- به طور مرتب آبیاری کنید تا ریشه ها محکم شوند. (توجه: تا زمانی که به سطح آب برسد خودش را ریشه می دواند و روزانه مقدار قابل توجهی آب جذب می کند.)
- بعد از توقف تولید گلها هرس کنید تا فصل شکوفایی بعدی تقویت شود.
تکثیر گز
تماریس به راحتی از قلمه های ریشه دار یا شاخه های ضخیم تازه بریده شده ریشه دار مانند بید با چسباندن قلمه عمیق در خاک رشد می کند.
- این گیاه در آذرماه با قطع ساقه های سبز فیبری به طول ۶ تا ۸ اینچ بهتر است تکثیر شود.
- می توانید خاک مخصوص برش را برای قلمه ها قرار دهید یا مخلوطی از خاک های مخلوط شده با ماسه رودخانه ایجاد کنید.
انواع تاماریس
بیش از 50 گونه متمایز از گز در اشکال کمی متفاوت وجود دارد. دو نوع وجود دارد، همیشه سبز و برگریز، اگرچه برخی ادعا می کنند که در واقع برگریز هستند که با رنگ های مختلف برگ پنهان شده اند. گونه های متمایز عبارتند از:
Tamarix Chinensis
Tamarix chinensis به اندازه انواع دیگر مقاوم نیست. دارای شاخه های بسیار پرپشت و درختچه ای بسیار زیبا با گل های صورتی روی شاخه های کشیده است.
گز گز
نمکی (Tamarix ramosissima) دارای برگهای سبز خاکستری و گلهای صورتی یا سفید است. ارتفاع درختان/بوته ها به 15 تا 20 فوت می رسد. این گیاه آب های شور را ترجیح می دهد، اما در تالاب ها، شنزارها و اطراف دریاچه ها نیز رشد می کند.
تماریس فرانسوی
تماریس فرانسوی (Tamarix gallica) به صورت وحشی در فرانسه، شمال آفریقا و در سواحل جنوب غربی انگلستان یافت می شود. این درختچه به ارتفاع 5 تا 10 فوت می رسد. در شمال آفریقا، 30 فوت یا بیشتر رشد می کند. گل ها صورتی کم رنگ هستند و در تابستان روی خوشه های استوانه ای کوتاه قرار می گیرند. T. anglica یکی از اشکال این گونه است و در مناطق بسیار متفاوت است و به ارتفاع 13 تا 19 فوت می رسد.
کشگر تماریکس
تماری کاشغر (Tamarix hispida) اهل آسیای مرکزی است. شاخ و برگهای سبز مایل به آبی مشخصی دارد که در پاییز گل می دهد. شکل نهال آن، aestivalis، دوباره به طور گسترده ای با والدین متفاوت است، زیرا بلندتر می شود و قوی تر است. از اردیبهشت تا تیرماه گل می دهد.
Tamarix Odessana
Tamarix odessana دارای شاخ و برگ نرم خاکستری مایل به سبز و خوشه‌های زیبا از گلهای بزرگ و سفید گلگون است. بومی اروپای جنوب شرقی و آسیای صغیر است. این گیاه در کنار رودخانه ها، دریاچه ها و نهرها/ نهرها یافت می شود.
تاماریکس تتراندرا
Tamarix tetrandra از نظر ظاهری شبیه به T. gallica است اما به جای پنج بساک با چهار بساک متمایز می شود. کاملاً مقاوم است، در نزدیکی لندن رشد می کند و آزادانه گل می دهد. گلها به رنگ صورتی مایل به سفید هستند.
منابع کتاب مقدسی تاماریس
در کتاب مقدس بارها به تماریس اشاره شده است.
پیدایش
در کتاب مقدس، پیدایش 21:33 شرح می‌دهد که چگونه ابراهیم درختچه‌ای گز را در نزدیکی بئرشبا می‌کارد تا عهدی را که با خدا بسته بود، به یادگار بگذارد. درختچه/درخت همچنین محل برگزاری دادگاه شائول بود و بقایای شائول در زیر درخت گز دفن شد.
ماننا از بهشت
طبق گزارش The Telegraph، Tamarix gallica مانای از بهشت بود که در کتاب مقدس ذکر شده است. بنی اسرائیل در حالی که در بیابان سرگردان بودند، شیره گز را که حشرات در طول شب به جا مانده بودند، به صورت قطرات طلایی روی زمین یافتند.
زیبایی ظریف فریبنده تمریسک
درخچه های گز با شاخ و برگ های ظریف و اسپری گل های صورتی ملایم زیبایی اثیری ایجاد می کنند. با این حال، ماهیت تهاجمی آنها باید هشداری برای کسانی باشد که به اضافه کردن این گیاه به عنوان یک ویژگی محوطه سازی فکر می کنند.
