والدین همیشه می گویند فرزند مورد علاقه ندارند و همه بچه هایشان از نظر آنها برابر هستند. آیا این درست است؟ آیا والدین نسبت به یک فرزند نسبت به دیگران احساسات قوی تری دارند؟ اگر والدین فرزند مورد علاقه خود را در خانواده دارند، طرفداری چه آثاری دارد و خانواده ها چگونه این مفهوم را دنبال می کنند؟
چرا بعضی از بچه ها نسبت به دیگران محبوبیت دارند
«چرا» طرفداری بسیار گسترده است و از خانواده ای به خانواده دیگر متفاوت است. برخی از والدین به سمت یک فرزند بیش از دیگران جذب می شوند.شاید این کودک خاص دارای خلق و خوی خوشایند باشد، یا با والدین خود شباهت های زیادی داشته باشد که باعث می شود پیوند و اتصال به یک فرآیند ساده و لذت بخش تبدیل شود. در هر صورت، بسیاری از خانواده ها فرزند مورد علاقه خود را دارند. مطالعه ای در مورد طرفداری در خانواده ها در مجله روانشناسی خانواده منتشر شد. این مطالعه 384 خانواده را مورد بررسی قرار داد و نشان داد که از این خانواده‌ها، 74 درصد از مادران و 70 درصد از پدران نسبت به یک فرزند نسبت به دیگران رفتار ترجیحی داشتند.
با دانستن اینکه طرفداری به شدت برجسته است، درک تأثیرات منفی طرفداری بر کودکان و راههای پنهان کردن طرفداری در صورت تجربه آن مهم است.
تاثیرات منفی فرزند مورد علاقه بودن
کودک مورد علاقه بودن ممکن است در دوران کوچکی برای بچه ها احساس خوبی داشته باشد، اما بزرگ شدن با آن تاج سنگین می تواند اثرات منفی طولانی مدت داشته باشد.
زندگی برای والدینشان نه خودشان
وقتی بچه مورد علاقه می‌خواهد راهی دنیا شود و کاری بدیع، شجاعانه و همه چیز برای خودش انجام دهد، اغلب فکر می‌کنند: والدین من در مورد این چه فکری خواهند کرد؟ آیا آنها تایید خواهند کرد؟ دیوانه شود؟ آیا وضعیت فرزند مورد علاقه خود را از دست خواهم داد؟ نگرانی در مورد چنین چیزهایی می تواند مانع از توانایی آنها در امتحان چیزهای جدید، ریسک کردن و تبدیل شدن به فرد منحصر به فرد خود شود. آنها تمایل دارند که ایمن بازی کنند و طبق قوانین والدین خود بازی کنند، کاری را که از آنها انتظار می رود انجام دهند، حتی زمانی که قلبشان خلاف این را به آنها می گوید.
متکی به دنیا
وقتی والدین در هر تماس و خواستگاری فرزندشان هستند، آنها به این باور بزرگ می‌شوند که دنیا به راحتی به آنها خدمت می‌کند، درست همانطور که والدینشان در سالهای رشد خود انجام دادند. کودکان مورد علاقه ممکن است بیداری بی ادبانه ای از دنیای واقعی دریافت کنند، دنیایی که به جزوه های رایگان اعتقادی ندارد.
در مقایسه، بچه‌هایی که در سایه خانواده مورد علاقه بزرگ می‌شوند، سطحی از مقاومت و توانایی برای دفاع از خودشان را دارند. این نگرش ها برای آنها در سنین بزرگسالی مفید است، زیرا آنها از قبل می دانند که چگونه از خود مراقبت کنند و منتظر نباشند تا کسی همه کاری را برای آنها انجام دهد یا انتخاب های آنها را تأیید کند.
احساس استحقاق
وقتی سالهای جوانی خود را با این باور زندگی می کنید که فرزند طلایی هستید، این نگرش اغلب به بزرگسالی ترجمه می شود. کودکانی که زندگی خود را با این تصور می گذرانند که به وضوح مورد علاقه هستند و نمی توانند اشتباهی انجام دهند، با احساس نادرستی از استحقاق در زندگی سپری می کنند. این ویژگی احتمالاً روی آنها تأثیر منفی می گذارد زیرا آنها در جهان ظاهر می شوند و خود را در محیط هایی می بینند که هیچ کس واقعاً اهمیت نمی دهد که آنها بچه مورد علاقه مامان یا بابا هستند.
پنهان کردن علاقه مندی در خانواده
اعتراف به اینکه طرفداری وجود دارد اولین کاری است که باید انجام داد. دانستن اینکه با طرفداری چه باید کرد قدم بعدی و چالش برانگیزتر است.
به خودت اعتراف کن
شما تا زمانی که طرفداری را تشخیص ندهید نمی توانید آن را حل کنید، پس قبل از هر چیز این کار را انجام دهید. توجه داشته باشید که احساسات متفاوتی نسبت به هر یک از فرزندان خود دارید و به خود یادآوری کنید که این موضوع چندان غیر معمول نیست. ترجیح دادن یکی از فرزندان بر دیگران به این معنی نیست که شما همه فرزندان خود را دوست ندارید و می توانید کارهایی انجام دهید تا نگرش خود را نسبت به فرزندانتان یکسان کنید.
ترک مقایسه
مقایسه منجر به احساس بی کفایتی می شود. بیشتر اوقات، والدین از مقایسه استفاده می کنند تا نکته ای را برای کودک روشن کنند، یا به امید انگیزه دادن به آنها برای تلاش برای آنچه والدین «بهتر» می دانند. این اغلب به خلاف قصد منتهی می‌شود و باعث می‌شود که کودک با خواهر یا برادری با موفقیت‌های بالاتر مقایسه شود.
پدر باشید نه قاضی
شما پدر و مادر آنها هستید نه قاضی رئیس. وقتی بچه ها می پرسند که از همه آنها کیست، مامان بمان. کار یا دستاوردهای یک کودک را بر دیگری انتخاب نکنید، زیرا هیچ چیز خوبی از قرار دادن بچه ها در مقابل یکدیگر حاصل نمی شود.به بچه هایی که می پرسند کدام یک از آنها نانوا بهتر، هنرمند بهتر یا دانش آموز بهتر است، بگویید که هر دو فوق العاده، متفاوت و منحصر به فرد هستند، اما به همان اندازه با استعداد هستند.
روحیه رقابت پذیر باشید
والدین اغلب می گویند کمی رقابت سالم برای روحیه خوب است، اما رقابت بیش از حد در خانواده ها باعث می شود که طرفداری کنیم، به خصوص زمانی که یک کودک برنده آشکار است. بچه ها نیاز دارند عزت نفس خود را تقویت و پرورش دهند، نه اینکه خفه شوند و زیر سوال بروند. در خانواده ها همه برنده هستند. اگر شما فردی رقابتی هستید و از مسابقات خانوادگی لذت می برید، بهتر است فرزندانتان به شنیدن کلمات "این یک کراوات دیگر است" عادت کنند. شما هنوز هم می توانید بازی های رقابتی انجام دهید، اما لازم نیست قهرمان داشته باشید.
راههایی برای ارتباط با هر یک از فرزندان خود بیابید
ممکن است برقراری ارتباط با یک کودک نسبت به سایرین آسان تر باشد زیرا شما دو نفر اشتراکات زیادی دارید. اگر متوجه شدید که اینطور است، مطمئن شوید که برای هر یک از فرزندانتان به طور جداگانه زمانی را اختصاص دهید و کارهایی را که دوست دارند انجام دهید.به زمین چمن آنها بیایید و در علایق آنها غوطه ور شوید. آنها شما را به خاطر آن دوست خواهند داشت و به شما احترام می گذارند، و شما احساس می کنید که یک مامان یا بابا خوب هستید که خودتان را به این شکل گسترش دهید.
ستایش مثبت را گسترده و مداوم نگه دارید
والدین حتی متوجه نمی شوند که یکی از بچه ها همه ستایش های کلامی را دریافت می کند. بچه‌های خوش‌رفتار «شغل‌های خوب» و «چه بچه خوبی هستی» از والدین دریافت می‌کنند، در حالی که بچه‌های بداخلاق تمام توبیخ‌ها و اصلاحات کلامی را دریافت می‌کنند. حواستون به این باشه اگر بچه‌هایی دارید که تحسین کردنشان سخت‌تر به نظر می‌رسد، برای خوب بودن آنها تلاش کنید. ستایش مثبت را ادامه دهید، آن را منصفانه نگه دارید و آن را ثابت نگه دارید.
از گذاشتن بچه ها روی پایه خودداری کنید
هیچ یک از بچه های خانواده شما نباید روی یک پایه بالاتر از خواهر و برادرشان بایستند. از گفتن جملاتی مانند: خودداری کنید
- خواهرت در مهدکودک در مقطع چهارم ابتدایی مشغول مطالعه بود.
- برادرت در اولین تلاش خود تیم بیسبال مسافرتی را ساخت.
- همه بچه های دیگر تا این سن می توانستند بند کفش هایشان را ببندند.
اینکه کودک احساس کند گوسفند سیاهی است که عملکرد ضعیفی دارد، برای ادراک او از خود بد است. همچنین باعث می شود کودک طرف مقابل فکر کند که از خواهر یا برادرش بهتر است و این باعث ایجاد پویایی می شود که هیچ خانواده ای نمی خواهد و به آن نیاز ندارد.
با بچه ها وقتی با شما روبرو می شوند ارتباط برقرار کنید
کودک شما متوجه شده است که شما زمان بیشتری را با خواهر یا برادرش می گذرانید و اعصاب خود را به کار انداخته تا در این مورد با شما مقابله کند. مدیریت این نوع موقعیت ها باید با تفکر و درایت انجام شود. با مهربانی، هم سطحی و دلسوزی وارد این گفتگو شوید.
- به حقایق تکیه کنید. توضیح دهید که چرا یک بچه دیرتر بیدار می ماند یا بچه دیگری تلفن دارد. معمولاً استدلال بسیار منطقی و منطقی است.
- آنچه را که متوجه می شوند تصدیق کنند. بله، شما زمان بیشتری را با یک کودک متفاوت می گذرانید زیرا هر دو عاشق خرید هستید. به آنها یادآوری کنید که از حضور در هر زمان خوششان می آید، و شما دوست خواهید داشت.
- از آنها کمک بخواهید. اگر به دلیل رفتار کودک به سختی می توان با او ارتباط برقرار کرد، از او کمک بخواهید. بگذارید بدانند که دعواها، مشاجرات و نگرش‌ها باعث می‌شود گذراندن وقت با هم دشوار شود و اگر بتوانند در نیمه راه با شما ملاقات کنند، مایلید به آنها کمک کنید تا در این زمینه کار کنند.
- اطمینان، اطمینان، اطمینان. به طور مکرر به آنها یادآوری کنید که علیرغم آنچه می بینند یا ترکیبات خانوادگی آنها به طور ارگانیک کار می کند، همه افراد خانه به یک اندازه مورد محبت و ارزش قرار می گیرند.
محبوبیت: همیشه یک طرفه نیست
هر وقت احساس گناه کردید که احتمالاً به یکی از بچه‌ها توجه بیشتری نسبت به بقیه نشان می‌دهید، به یاد داشته باشید که آنها احتمالاً والدین مورد علاقه‌ای دارند و ممکن است شما نباشید! درست مانند والدین که گاهی اوقات برای یک کودک یا دیگری احساس کشش می کنند، بچه ها نیز تمایل بیشتری به یکی از والدین یا مراقب دارند.در پایان، تنها کاری که می توانید انجام دهید این است که تشخیص دهید طرفداری در حال افزایش است، هر کاری می توانید انجام دهید تا آن را تعدیل کنید، و به بهترین کار خود حتی در زمین بازی ادامه دهید.
