Gilia یک گل وحشی بومی غرب ایالات متحده است. ایده آل برای کاشت در کاشت های علفزار مانند طبیعی، آنها در طیف گسترده ای از رنگ ها هستند و بخش مهمی از اکوسیستم های بومی هستند.
صفات مشترک
تعداد گونه‌های گیلیا وجود دارد، اگرچه همه آنها چند ویژگی مشترک دارند.
- در خاکهای نسبتاً خشک و با زهکشی خوب بهترین رشد را دارند.
- آنها شکوفه‌دهنده‌های بهاری هستند که عمدتاً به خاطر گل‌هایشان که روی ساقه‌های عمودی رشد می‌کنند رشد می‌کنند.
- شاخ و برگ ها روی زمین کم می مانند و اغلب در گرمای تابستان چروک می شوند.
- بیشتر به صورت یکساله رشد می کنند، اگرچه برخی دوساله هستند، یعنی در سال اول برگ می سازند و در سال دوم گل می دهند، پس از آن بذر می گذارند و می میرند.
انواع گیلیا
گیلیاس ممکن است چند ویژگی اساسی مشترک داشته باشد، اما از نظر زیبایی شناسی کاملاً متنوع هستند:
- اسکارلت گیلیا که به آن skyrocket نیز می‌گویند، گونه‌ای دوسالانه با گلهای لوله‌ای شکل قرمز یا نارنجی دو اینچی در بالای سه ساقه پا است و یک گیاه مرغ مگس خوار عالی است.
- Birdseye Gilia یک فرش 18 اینچی از گلهای چند رنگ آبی-بنفش-سفید با رایحه ای شیرین تشکیل می دهد. در قسمت های بزرگ عالی است.
- Blue Thimble Gilia دارای گلهایی به سبک پوم پوم آبی روشن است که معطر نیز هستند و روی ساقه های کوتاه و برگدار به ارتفاع حدود 12 تا 18 اینچ رشد می کنند. برای مرغ مگس خوار بسیار جذاب است.
گونه‌های بومی گلیا مشابه، اما مبهم‌تر دیگری نیز وجود دارند، اگرچه این سه گونه‌ها رایج‌ترین گونه‌هایی هستند که در کاتالوگ بذر و مخلوط گلهای وحشی دیده می‌شوند.
روش گیلیا
این گیاهان در مهدکودک ها غیرمعمول هستند، بنابراین به احتمال زیاد، آنها را با بذر شروع خواهید کرد. به جای کاشت آنها در گلدان، آنها معمولاً مستقیماً در منطقه ای که رشد می کنند کاشته می شوند. ترکیب آنها را با دانه‌های علف‌های بومی، مانند فسکیو کالیفرنیا، و دیگر گلهای وحشی غربی مانند خشخاش کالیفرنیا، لوپین آسمانی، پنستمون و گل میمون چسبنده در نظر بگیرید.
منطقه کاشت باید قبل از کاشت بذر گلیا کشت شود و پوشش گیاهی موجود حذف شود. نیازی به افزودن کمپوست یا اصلاحات دیگر نیست. تمرکز بر حذف سایر پوشش های گیاهی که با نهال ها رقابت می کنند بسیار مهم است.
پاییز یا اوایل بهار بهترین زمان برای کاشت بذر گلیا است. از آنجایی که دانه ها بسیار ریز هستند، بهتر است آنها را به طور مساوی در یک سطل ماسه مخلوط کنید و سپس مخلوط را روی منطقه کاشت بپاشید. منتظر باران باشید تا بذرها جوانه بزنند یا از آبپاش برای شروع آنها استفاده کنید. بعد از اینکه چند اینچ بلند شدند، کمی آبیاری کنید تا رطوبت بیش از حد آنها را تحت الشعاع قرار ندهد. با گرم شدن فصل، هر زمان که سه یا چهار اینچ بالای خاک خشک شد، می توانید به صورت دوره ای با آبپاش آبیاری کنید. اگر محیط مناسب باشد، گلیا در هر فصل خود را به عنوان بخشی از یک علفزار دائمی گل های وحشی کشت می کند.
گیلیا به عنوان یک گل وحشی بومی مانند اکثر گیاهان باغی با آفات و بیماری ها مشکلی ندارد.
گل وحشی
گیلیا گیاهی نیست که معمولاً به خودی خود رشد می‌کند، اما یک عنصر فوق‌العاده در باغ‌های گلهای وحشی است، جایی که گونه‌های مختلف در زمان‌های مختلف سال می‌آیند و می‌روند. آن را به دلیل رنگ، شکل گل متنوعش در نظر بگیرید و زیستگاه آن برای پرندگان و حشرات بومی فراهم است.
