یکی از محبوب ترین اقلام برای جمع آوری از تاریخچه تاریخ آمریکا، تفنگ های جنگ داخلی است. این اسلحه های گرم که توسط مورخان نظامی، علاقه مندان به تاریخ آمریکا و علاقه مندان به اسلحه به طور یکسان اعلام شده است، از جایگاه خود در تاریخ (به لطف ماشین اسطوره سازی سینمای هالیوود) فراتر رفته و امروزه به میراث خانوادگی و مجموعه ای محبوب تبدیل شده اند.
نکاتی برای شناسایی تفنگ های جنگ داخلی
برای کارشناسان غیرتاریخی اسلحه، تشخیص یک اسلحه قدیمی از یک اسلحه چند صد ساله به لطف ظاهر کلی و مکانیسم های مشابه، غیرممکن است. با این حال، چند راه وجود دارد که می توانید تفنگ های قدیمی خانواده خود را بررسی کنید تا ببینید که آیا ممکن است تفنگی داشته باشید که در جنگ داخلی آمریکا در جنگ مورد استفاده قرار گیرد.
نمونه تفنگ را مشاهده کنید
در طول جنگ داخلی آمریکا، یک دوره گذرا واقعی در صنعت سلاح گرم اتفاق افتاد. تفنگ های صاف سوراخ برای تفنگ های تفنگ به روز شده کنار گذاشته شدند (که هنوز اجزای مشابه تفنگ های سنتی را داشتند اما در لوله ها دارای حفره هایی بودند که به نگه داشتن مهمات در یک خط مستقیم تر و ثابت تر در هنگام خروج کمک می کرد). این تفنگ‌های تفنگدار ظاهری نمادین دارند که تشخیص آنها را بر اساس شکل ظاهری آنها بسیار آسان می‌کند. به طور معمول، این تفنگ ها دارای سه نوار فلزی در امتداد لوله های باریک و بلند با مکانیزم کلاهک ضربی بودند.شما همچنین ممکن است این اسلحه ها را با میله های فلزی بلند پیدا کنید که برای قرار دادن مهمات در لوله استفاده می شود.
بررسی شماره های سریال
شماره سریال راهی برای تعیین تاریخ دقیق سلاح‌های عتیقه است، تا زمانی که سوابق تاریخی سازنده آنها در دسترس عموم باشد. این اعداد را می توان بسته به سازنده و مدل روی بدنه، قنداق و لوله تفنگ چاپ کرد. اگر می‌توانید شماره سریال تفنگ عتیقه خود را بیابید، می‌توانید از مجموعه‌های دیجیتالی مانند جستجوی سلاح‌های جنگ داخلی استفاده کنید تا ببینید آیا شماره سریال تفنگ شما با تاریخ مشخصی مرتبط است یا خیر. اگر بین سال‌های 1860-1864 ساخته شده باشد، احتمال استفاده از آن در جنگ بسیار زیاد است.
سن ممکن است گمراه کننده باشد
در طول جنگ داخلی آمریکا، ساخت تسلیحات و نگه داشتن سربازان دو طرف مجهز به پیشرفته ترین سلاح های آن زمان با مشکل مواجه بود. به همین دلیل، سربازان اغلب با اسلحه‌هایی مجهز می‌شدند که دهه‌ها قبل از شروع جنگ ساخته شده بود.بنابراین، همیشه نمی‌توان به سن تکیه کرد تا نشانگر این باشد که آیا یک سلاح در طول جنگ داخلی عمل کرده است یا خیر.
در این شرایط، شواهد حکایتی و عکس ها یا اسناد مکتوب قرار دادن یک تفنگ خاص در دوره می تواند بسیار کمک کننده باشد. یک نوع خانواده از اجدادی که اسلحه را در یونیفورم خود نگه می دارد می تواند به شما زمینه ای بدهد که آیا سلاح گرم در دهه 1860 فعال بوده است یا فقط یک میراث خانوادگی است.
تفنگ های محبوب از دوران جنگ داخلی برای جمع آوری
تعداد زیادی از سلاح ها در طول جنگ داخلی مورد استفاده قرار گرفت، تفنگ ها سربازان اصلی سلاح گرم بودند که در طول جنگ به کار می رفتند. برخی از انواع تفنگ ها مختص منطقه بودند، در حالی که برخی دیگر در تمام عرصه های جنگ مورد استفاده قرار می گرفتند. با این حال، هیچ تفنگی بزرگتر از این مدل های محبوب برای جمع آوری وجود ندارد.
مشک تفنگ دار اسپرینگفیلد مدل 1861
اسپرینگفیلد Armory محبوب ترین تفنگ جنگ داخلی را تولید کرد، تفنگ ماسکت مدل 1861 Springfield.با برد موثر 600 قدم، نیروها می توانستند سه گلوله در دقیقه با دقت 500 یارد شلیک کنند. این تفنگ‌ها همچنین مجهز به سرنیزه بودند و شبح‌های کلیشه‌ای مرتبط با بازسازی‌های جنگ داخلی و تولیدات پرهزینه هالیوود دارند. اگرچه چندین مدل از تفنگ اسپرینگفیلد در طول درگیری ایجاد شد، مدل 1861 پر استفاده ترین و ساده ترین تفنگ جنگ داخلی برای یافتن در بازار عتیقه امروزی بود.
انفیلد 1853 تفنگ ماسک
این انفیلد مدل 1853 معمولاً توسط نیروهای پیاده نظام اتحادیه و کنفدراسیون در طول جنگ داخلی مورد استفاده قرار گرفت. پس از اسپرینگفیلد مدل 1861 از نظر محبوبیت در رتبه دوم قرار داشت. انفیلد که به دلیل کیفیت، دقت و قابلیت اطمینان خود شناخته شده است، یکی از پرطرفدارترین تفنگ های جنگ داخلی امروزی است.
به دلیل کمبود تولیدکنندگان مهمات در جنوب، کنفدراسیون ها برای تهیه این سلاح ها به دولت بریتانیا وابسته بودند. هنگامی که آشکار شد که ایالت های جنوبی در جنگ پیروز نخواهند شد، دولت بریتانیا از فروش تفنگ دیگر به کنفدراسیون امتناع کرد و آنها مجبور شدند برای فروشگاه های خود به اسلحه دونده ها و منابع خصوصی مراجعه کنند. به همین دلیل، از نظر آماری احتمال بیشتری وجود دارد که خانواده‌ای با اجداد اتحادیه، Enfield در مجموعه خود داشته باشند تا خانواده‌های کنفدراسیون.
تفنگ تکراری هنری
تفنگ تکراری هنری را می توان اسلحه رولز رویس ساخت در طول جنگ داخلی دانست. بسیاری از سربازان حقوق خود را پس انداز کردند تا تفنگ هنری خود را بخرند، زیرا سلاح های صادر شده توسط دولت آنها نمی توانست در برابر سرعت و کشندگی تفنگ مقاومت کند. در مقایسه با سه گلوله اسپرینگفیلد در دقیقه، تفنگ هنری می توانست 28 گلوله در دقیقه شلیک کند.این تفنگ‌ها که در نیوهیون، کانکتیکات تولید شده‌اند، دارای مکانیزم طلایی نمادین و روکش آبی هستند.
متاسفانه برای نیروهای خوش شانس کنفدراسیون که اتفاقاً این تفنگ ها را از سربازان اتحادیه گرفتند، راه آسانی برای دسترسی به مهمات ویژه مورد نیاز اسلحه وجود نداشت. با وجود مقادیر محدودی که در طول جنگ ساخته شد، این اسلحه در دوره پس از جنگ موفقیت چشمگیری داشت و به مدل وینچستر 1866 تبدیل شد و نام وینچستر را راه اندازی کرد.
برانزویک
برانزویک تفنگی لودر بود که در اوایل قرن نوزدهم برای ارتش بریتانیا ساخته شد. محموله های کوچک این تفنگ کوبه ای کالیبر بالا در طول جنگ داخلی به ارتش ایالات متحده تحویل داده شد.
تفنگ برانزویک در دهه 1830 زمانی که در ابتدا تولید شد، یک تفنگ با فناوری پیشرفته بود، اما در دهه 1860، یک سلاح گرم منسوخ شد. کنفدراسیون با داشتن توانایی بسیار محدود در تولید سلاح، بیش از 2000 تفنگ برانزویک را برای تحویل به نیروهای خود خریداری کرد. کنفدراسیون های مبتکر این تفنگ ها را به گونه ای مناسب تر برای نیازهای خود تطبیق دادند. با توجه به اینکه این تفنگ ها به ندرت در جنگ استفاده می شدند، بعید است که این تفنگ ها را در حراج پیدا کنید.
Burnside
تفنگ Burnside یک کارابین بود که توسط ژنرال Ambrose Burnside در سال 1856 ساخته شد. طراحی Burnside خروج گاز داغ از سلاح را در هنگام شلیک با مهر و موم کردن ناحیه بین لوله و بریچ حذف کرد. پنج مدل مختلف تولید شد و تقریباً 43 هنگ سواره نظام اتحادیه به طور انحصاری از Burnside استفاده کردند. کنفدراسیون حداقل هفت واحد داشت که مجهز به تفنگ های Burnside بودند که از ارتش اتحادیه دستگیر شده بودند. شکایت اصلی مردان از این تفنگ ها این بود که فشنگ با شکل غیرعادی اغلب پس از شلیک در لوله گیر می کرد.بنابراین، تفنگ Burnside کوتاه مدت در طول جنگ با سربازان برنده اصلی نشد.
تفنگ گردان کلت
تفنگ تکراری کلت یکی از اولین تفنگ های تکراری در کنار هنری بود. شباهت‌های طراحی به هفت تیر کلت داشت، با سیلندر چرخشی که چندین گلوله را در خود نگه می‌داشت (ویژگی منحصر به فرد در یک تفنگ). مزیت این تفنگ جنگ داخلی این بود که می‌توانست آن را پشت سر هم و بدون مکث برای پر کردن مجدد پس از هر شلیک شلیک کند. این سلاح به اتحادیه برتری نسبت به نیروهای کنفدراسیون داد. در شرایط جنگی آنقدر خوب عمل کرد که ارتش های کنفدراسیون بر این باور بودند که در طول نبرد Chickamauga به جای یک هنگ، به یک لشکر کامل حمله کرده اند.
اگرچه کلت در مبارزه عالی بود، اما یک نقص بزرگ در طراحی داشت.باروت گاهی از کارتریج های داخل مزرعه نشت می کرد و در سیلندر می نشست. وقتی تفنگ شلیک می‌شد، تمام پودر را به یکباره مشتعل می‌کرد و رگباری از فلز را به دست چپ فرد شلیک می‌کرد. ارتش سعی کرد به طرق مختلف این موضوع را حل کند، اما تفنگ گردان کلت متوقف شد. با این حال، کلکسیونرهای کلت حاضرند حتی برای این اسلحه‌های گرم کمتر کاربردی بپردازند، با یکی از آنها که اخیراً در حراجی به قیمت 2550 دلار فروخته شده است.
تفنگ تیز
تفنگ شارپس یک تفنگ بلوک در حال سقوط بود که از تغذیه پرایمر گلوله ای منحصر به فرد نیز استفاده می کرد. این تفاوت ها باعث شد که کار با اسب با دقت آسان شود، و این دقت همان چیزی است که الهام گرفته از اصطلاح انگلیسی "sharpshooter" است. شارپس که توسط نیروهای کنفدراسیون و اتحادیه استفاده می شد، اغلب به عنوان یک تفنگ تک تیرانداز استفاده می شد. شما می توانید این تفنگ ها را در حراج های عتیقه در سراسر کشور با قیمت چند هزار دلار پیدا کنید، مانند این تفنگ شارپس 1861 که قیمت آن 3،499 دلار است.
تفنگ تکراری اسپنسر
این تفنگ برای ارتش اتحادیه ساخته شده است. مانند هنری، اسپنسر چندان توسط کنفدراسیون استفاده نمی‌شد، زیرا اگرچه آنها می‌توانستند اسلحه را بگیرند، اما نمی‌توانستند یک منبع ثابت مهمات لازم را به دست آورند. اسپنسر در نبرد شهرت بسیار خوبی داشت، با سرعت شلیک پایدار 20 گلوله در دقیقه. از آنجایی که اکثر سربازان کنفدراسیون به لودرهای پوزه با سرعت دو تا سه گلوله در دقیقه شلیک می کردند، استفاده از اسپنسر به فردی که سلاح را شلیک می کرد یک مزیت تاکتیکی متمایز می داد. معمولاً این تفنگ ها بسته به شرایطشان بین 1000 تا 3000 دلار فروخته می شود.
تفنگ های اضافی از جنگ داخلی را در نظر بگیرید
در حالی که هر دو ارتش اتحادیه و کنفدراسیون سلاح‌های استاندارد مخصوص به خود را داشتند که به سربازان اعزام می‌شد، سربازان اغلب تدارکات خود را از خانه با خود به خط مقدم می‌آوردند.این کالاهای خانگی از کت گرفته تا کفش و حتی اسلحه را شامل می شد. بنابراین، احتمال کمی وجود دارد که سلاح های غیر استاندارد در جنگ مورد استفاده قرار گیرند یا حداقل در دهه 1860 ساخته شده باشند.
اینها چند تفنگ منحصربفرد هستند که در طول درگیری های قرن 19 استفاده شده اند.
- تفنگ فایت ویل - تفنگ فایتویل برای کنفدراسیون در فایت ویل، کارولینای شمالی تولید شد.
- تفنگ هال M1819 - تفنگ هال در زمان جنگ داخلی حداقل 30 سال سن داشت، اما در هر دو طرف استفاده می شد. اکثر اینها خراب بودند و چندان قابل اعتماد نبودند.
- M1841 تفنگ می سی سی پی - تفنگ M1841 می سی سی پی یک تفنگ کوبه ای بود که برای کنفدراسیون ساخته شد. سرنیزه داشت و دقیق و آسان برای استفاده بود.
- تفنگ‌های توپ کوچک - تفنگ‌های مختلف توانستند به توپ‌های کوچک شلیک کنند که باعث ایجاد زخم‌های بزرگ و شکافی در اهدافی می‌شد.
- تفنگ ریچموند - تفنگ ریچموند یک تفنگ تفنگدار بود که از گلوله مینی کالیبر 58 استفاده می کرد و در ویرجینیا تولید شد.
مواد مرجع برای شناسایی تفنگ های جنگ داخلی
مواد مرجع برای هر فردی که علاقه مند به سلاح گرم جنگ داخلی یا به طور کلی جمع آوری سلاح گرم عتیقه است، ضروری است. تعداد بیشماری از کارشناسان اسلحه گرم دیدگاه خود را به این موضوع ارائه داده اند، و چند کتاب معاصر برای بررسی عبارتند از:
- کاتالوگ استاندارد سلاح های گرم جنگ داخلی نوشته جان اف. گراف
- سلاح جنگ داخلی: راهنمای مصور برای طیف وسیعی از تسلیحات مورد استفاده در میدان نبرد توسط گراهام اسمیت
- سلاح جنگ داخلی: پیشینه تاریخی و استفاده تاکتیکی آنها توسط جوزف جی بیلبی
پرش به تاریخ با یک انفجار
تفنگ های جنگ داخلی قطعات مهمی از تاریخ هستند و به همین دلیل، می توانند قیمت های بالایی را از سوی کلکسیونرهای مشتاق، علاقه مندان به ارتش، و متعصبان جنگ داخلی دریافت کنند.بنابراین، اگر چشمتان به یک تفنگ قدیمی در آلونک پدربزرگتان در حیاط خلوت افتاد، یک دقیقه وقت بگذارید و آن را نگاه کنید و ببینید خانواده‌تان چه گنجینه‌های پنهانی را پنهان کرده‌اند.
