پیچک سمی در صورت عدم کنترل می تواند به حیاط ها و باغ ها حمله کند. بیشتر مردم از روغن‌هایی که گیاه ساطع می‌کند، واکنش‌های آلرژیک دارند و باعث ایجاد بثورات خارش‌دار و دردناک می‌شوند. شما باید بتوانید این گیاه مهاجم را شناسایی کنید و یاد بگیرید که چگونه آن را تحت کنترل بگیرید.
شرح ظاهری
پیچک سمی به طور رسمی با نام Toxicodendron radicans شناخته می شود، اگرچه زمانی به آن Rhus toxicodendron می گفتند. این گیاه بومی شرق ایالات متحده است. برگ پیچک سمی می تواند دندانه دار یا صاف باشد، اما همیشه در دسته های سه برگچه ای ظاهر می شود.
منبع: istockphoto
ویژگیهای شناسایی پیچک سمی
پیچک سمی معمولاً به صورت انگور رشد می کند، از این رو نام رایج آن است. همچنین می تواند به عنوان پوشش زمین یا درختچه رشد کند. اغلب با خزنده ویرجینیا (Parthenocissus quinquefolia) اشتباه گرفته می شود، که دارای برگ هایی به شکل مشابه است که در خوشه های پنج تایی ظاهر می شود.
- گیاهان ماده توت های سفید کوچک تولید می کنند که منبع غذایی جذابی برای پرندگان است.
- برگ پیچک سمی احتمالاً در بهار صورتی یا قرمز می شود.
- برگ معمولاً در پاییز قرمز درخشان می شود، اما ممکن است زرد یا قهوه ای نیز باشد. برگ های افتاده معمولا قهوه ای هستند.
Poison Ivy vs Poison Oak
پیچک سمی اغلب با بلوط سمی اشتباه گرفته می شود. بلوط سمی یا Toxicodendron diversilobum بومی نواحی غربی آمریکای شمالی است.با این حال، برگ های سمی بلوط بسیار شبیه به برگ های بلوط هستند. شما می توانید بلوط سمی را به همان روشی که با پیچک سمی می توانید شناسایی کنید، زیرا برگ ها به صورت خوشه های سه تایی رشد می کنند. بلوط سمی به صورت درختچه ای خزان کننده رشد می کند، اما می تواند به صورت تاک نیز ظاهر شود.
جایی که Poison Ivy رشد می کند
بسیاری از مردم تصور می کنند پیچک سمی فقط در کشور وجود دارد. با این حال، پرندگان دانه ها را در فواصل زیادی حمل می کنند و گیاه در خاک آشفته رشد می کند. به همان اندازه احتمال دارد که در یک پرچین شهری یا در یک زمین خالی پنهان شده در اعماق جنگل پیدا شود. تحقیقات انجام شده در دانشگاه دوک نشان می دهد که پیچک سمی در حضور دی اکسید کربن با شدت بیشتری رشد می کند، بنابراین احتمالاً در آلودگی هوای شهری شکوفا می شود.
آلرژن فعال
ساقه‌ها، ریشه‌ها، برگ‌ها و گل‌های پیچک سمی که تازه بریده شده‌اند، شیره‌ای چسبنده و صمغی به نام اوروشیول را نشان می‌دهند که اکسید می‌شود و به یک لاک سیاه براق تبدیل می‌شود.اوروشیول باعث درماتیت تماسی آلرژیک در انسان می شود. اوروشیول در کانال‌های رزین گیاه یافت می‌شود و تماس با پوست را با برس زدن برگ‌ها آسان می‌کند. اگر برگ ها یا ساقه ها را کبود کنید یا ساقه/انگور را شکستید، اوروشیول روی سطوح گیاه آزاد می شود.
راههای دیگری که می توانید با سم پیچک در تماس باشید
خواص صمغی شیره پیچک سمی حذف آن را از پوست و اجسام دشوار می کند. آب به تنهایی شیره را از بین نمی برد. اوروشیول اغلب ابزارهای باغبانی، لباس ها و حتی خز و موهای حیوانات خانگی را آلوده می کند. شما هرگز نباید پیچک سمی را بسوزانید زیرا اوروشیول را می توان توسط ذرات خاکستر و گرد و غبار یا دود حمل کرد. اوروشیول حتی زمانی که گیاه خوابیده و یا مرده است فعال باقی می ماند. واکنش های آلرژیک به نمونه های 100 ساله موزه ثبت شده است.
حساسیت به Poison Ivy
برخی افراد ادعا می کنند که در برابر پیچک سمی مصون هستند، اما این بسیار نادر است. طبق گزارش سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، 70 تا 85 درصد از جمعیت آمریکا از واکنش های آلرژیک به پیچک سمی رنج می برند.آکادمی پوست آمریکا تخمین می زند که تنها در ایالات متحده سالانه 50 میلیون مورد واکنش آلرژیک به پیچک سمی وجود دارد.
واکنش آلرژیک Poison Ivy
حساسیت متفاوت است و برخی افراد فقط علائم جزئی را نشان می دهند. برخی دیگر آنقدر حساس هستند که قرار گرفتن در معرض اثر مولکولی اوروشیول - حدود دو میکروگرم یا کمتر از یک میلیونیم اونس - روی پوست باعث واکنش می شود.
خارش، تاول قرمز
خارش، قرمزی و تاول واکنش معمولی به پیچک سمی است. زمانی اتفاق می‌افتد که اوروشیول از طریق پوست جذب شده و با پروتئین‌ها پیوند می‌یابد تا ترکیبات جدیدی ایجاد کند که سیستم ایمنی با آن به عنوان یک بیماری مهاجم برخورد می‌کند. این علائم ممکن است تا یک هفته پس از تماس ظاهر شوند.
مواجهه و حساسیت
یک واکنش آلرژیک می تواند جدی باشد. حدود 10 درصد از زمان از دست رفته کار در سازمان جنگلداری ایالات متحده به دلیل بلوط سمی و پیچک سمی است. آتش‌نشانانی که دود ناشی از سوزاندن پیچک سمی را تنفس می‌کنند، به‌ویژه در معرض خطر هستند.
اقدامات احتیاطی که باید در هنگام برخورد با سم پیچک رعایت کرد
برای جلوگیری از ایجاد بثورات، اقدامات احتیاطی وجود دارد که باید هنگام استفاده از پیچک سمی رعایت کنید. شما باید همیشه سعی کنید قرار گرفتن در معرض خود را به حداقل برسانید. اگر در منطقه ای که پیچک سمی وجود دارد باغبانی می کنید، لباس و دستکش محافظ بپوشید. همچنین می‌توانید از یک راه‌حل پیش از تماس برای کمک به جلوگیری از اثرات پیچک سمی استفاده کنید.
در صورت تماس با Poison Ivy فورا اقدام کنید
اگر به پیچک سمی دست زدید، بلافاصله محل را تمیز کنید. اوروشیول در عرض 10-15 دقیقه به پوست نفوذ می کند و پس از انجام این کار، شستشو بی فایده خواهد بود. از آب ساده یا آب به اضافه صابون روغنی استفاده نکنید، زیرا اوروشیول یک روغن آبگریز است. شستشو با آب ساده به احتمال زیاد روغن را بیشتر پخش می کند.
- یک صابون قلیایی مثل صابون نفتا یا یک صابون ظرفشویی با چربی زدا نتیجه بهتری می گیرد.
- محصولی که در ابتدا برای از بین بردن گرد و غبار رادیواکتیو از روی پوست ساخته شده بود، اکنون به عنوان پاک کننده پوست بیرونی اصلی Tecnu فروخته می شود و در از بین بردن رزین و اوروشیول از پوست به خوبی کار می کند.
- لباس ها و ابزار باغبانی خود را قبل از استفاده مجدد تمیز کنید. به یاد داشته باشید که از صابون قلیایی استفاده کنید نه فقط آب.
رفع پویسون آیوی
می توانید پیچک سمی را با کندن گیاهان، با استفاده از روش های مختلف برای از بین بردن گیاهان، مانند علف کش ها و محلول های آلی، از بین ببرید. هر کدام دستورالعمل های خاصی با نتایج متفاوت دارند.
چگونه Poison Ivy را بکشیم
روش های مختلفی برای از بین بردن پیچک سمی وجود دارد. برخی از سموم استفاده می کنند در حالی که برخی دیگر محلول های ارگانیک را بدون استفاده از علف کش های خشن و سایر سموم ارائه می دهند. ساده ترین راه برای از بین بردن پیچک سمی، ریختن آب جوش در حال جوش یا ایجاد محلول نمک و سرکه برای اسپری کردن شاخ و برگ است. هر دو روش رشد بالای زمین را از بین می‌برند، اما ریشه‌ها پس از بهبود شاخ و برگ به تولید آن ادامه می‌دهند، بنابراین هیچ یک راه حل دائمی نیستند. زمانی که پیچک سمی دوباره شروع به رشد کرد، باید درمان را تکرار کنید.
آشنایی با Poison Ivy و نحوه کنترل آن
درک دلیل اینکه پیچک سمی یک آلرژن بسیار مضر است، مهم است تا بتوانید از خود در برابر آن محافظت کنید. دانستن بهترین راه برای از بین بردن یا از بین بردن این علف هرز مهاجم به این معنی است که می توانید از بثورات دردناک بسیاری از باغبانان در امان بمانید.
