تیل یک علف هرز بسیار مهاجم در ایالات متحده محسوب می شود. این گیاه بومی اروپایی در دهه 1800 در آمریکا معرفی شد و برای فرآیندهای تولید منسوجات کشت شد.
تیزل خار نیست
بسیاری از مردم انگور را با خار اشتباه می گیرند زیرا در نگاه اول شبیه به هم به نظر می رسند. با این حال، این دو گیاه دارای تفاوت های بسیار متمایز هستند که می تواند به شما در شناسایی آنها کمک کند.
چاله
چربه سر بسیار بزرگ و گل کوچکی دارد. گل گز نیز دارای براکت های تیز (برگ های نوک تیز و خاردار) است. براکت ها معمولاً بین برگ ها و گل ها یافت می شوند، اما در دمگل ها، براکت ها در داخل گل و بالای گل یافت می شوند.
سر به شکل مخروطی شکل می‌گیرد که براکت‌هایی از آن بیرون زده است
- چربچه ها بین 2 تا 6 دقیقه قد رشد می کنند.
- گز دارای یک سری براکت های دراز و تیز است که از پایه سر گل به سمت بالا رشد می کند.
برگها به طور محکم در اطراف ساقه رشد می کنند و شکل فنجانی شکل می گیرند که می تواند آب را در خود نگه دارد
- دانه گیلاس پاپوس ندارد و دانه ساده تولید می کند.
- بعضی از خروس ها چند ساله (سال به سال رشد می کنند) و برخی دیگر دوساله هستند. دوسالانه ها دو سال طول می کشد تا از دانه ای به گل دیگر رشد کنند، دانه تولید کنند و سپس بمیرند.
خار
خار مریم دارای یک سر گل در بالا و شاخه های زیر سر گل است. درست زیر سر گل، می توانید چند شاخه بلندتر را پیدا کنید که بیرون زده است.
- برخلاف گز که دارای شاخه های خاردار درون گل است، گل خار عاری از براکت است.
- دانه خاردار دارای پاپوس پر مانندی است (مشابه قاصدک) که به دانه‌ها امکان می‌دهد توسط باد بلند شده و منتقل شوند تا پخش شوند.
- بعضی از خارها بین ۲ تا ۸ اینچ رشد می‌کنند در حالی که برخی دیگر مانند خارهای بلند بین ۳ تا ۸ اینچ رشد می‌کنند.
- بر اساس تنوع، چرخه زندگی خار چند ساله یا دو ساله است.
ضربه و تهدید
راهنمای مزرعه ای وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) گز را به عنوان یک علف هرز مهاجم و مضر در نیومکزیکو فهرست می کند.
- چربه تهاجمی است و گیاهان بومی و سایر گیاهان مطلوب را از بین می برد. این بر توانایی حیوانات در جست‌وجوی غذا تأثیر می‌گذارد و آنها را مجبور می‌کند برای جستجوی غذا به مکان دیگری بروند.
- ریشه گیاهی در اوایل رشد به عمق دو فوت می رسد. این امر ریشه کنی گیاه را با دست دشوار می کند.
- چاه چای از پراکندگی بذر رشد می کند و یک گیاه هر سال 2000 دانه تولید می کند (طول عمر 2 ساله). این باعث می شود تایل پرکار و تهاجمی باشد.
کنترل و مدیریت
USDA توصیه می‌کند که پیشگیری و تشخیص زودهنگام مؤثرترین ابزار مدیریتی در جلوگیری از گسترش تیل هستند.
کنترل دستی
بهترین راه برای کنترل رشد گز، شناسایی و حذف هر گونه گیاه گزنه جدید یا کوچک است.
- حذف گیاهان جدید و کوچک از گلدهی و پخش بذر آن ها جلوگیری می کند.
- می توانید بوته های جوان را با دست بکشید، اما سر بذرهای نابالغ نگذارید که رسیده و پراکنده شوند.
- گیاهان را با سوزاندن دور بیندازید یا در کیسه های زباله برای محل دفن زباله قرار دهید.
روشهای کنترل گیاه گزنه بزرگتر
هدف کنترل و مهار رشد گیاه گز نیاز به اقدامات دیگری برای گیاهان بزرگتر دارد. این روش ها اغلب نیاز به برنامه ریزی، مدیریت و پیگیری طولانی مدت برای نظارت بر موفقیت درمان دارند.
- روشهای شیمیایی مانند علف‌کش‌ها برای آلودگی‌های بزرگ قابل استفاده است.
- در هنگام کاشت مجدد مزارع باید از بذر و یونجه گواهی شده بدون علف هرز استفاده شود.
- قطعات را می توان چند سانت زیر خط خاک برید.
- قبل از گلدهی یا بلوغ بذر می توان مناطق بزرگ را شخم زد یا چو کرد تا از رشد جلوگیری شود.
- مناطقی را که با علف کش ها، شخم زدن یا چمن زنی درمان کرده اید، زیر نظر بگیرید و در صورت لزوم تکرار کنید.
کنترل فرهنگی
یکی از راه‌های کنترل بیشتر انتشار تیزل، آموزش فرهنگی است. بسیاری از گل فروشی ها گز خشک شده را به گل آرایی اضافه می کنند که اغلب پس از استفاده دور ریخته می شود. گیاهان خشک دیگری هم هستند که می توان به جای گز استفاده کرد.
- کنترل فرهنگی دیگر از طریق آموزش مدیریت زمین، خدمه راه، نگهداری اراضی دولت محلی و سایرینی است که به توسعه زمین اهمیت می دهند.
- در حالی که برخی از باغداران ممکن است بر این باورند که کاشت گیلاس ایده خوبی است، به ویژه برای اهداف دارویی، چنین اقداماتی باید به شدت کنترل و نظارت شوند.
کاربرد دارویی گز
فواید دارویی گز به اثبات نرسیده است، اما بسیاری از گیاه‌پزشکان و طرفداران طب سنتی ادعا می‌کنند که گز خواص درمانی بسیار خوبی برای بیماری‌های مختلف دارد. عصاره ریشه گز برای بسیاری از بیماری ها به عنوان یک گیاه دارویی استفاده می شود. مطالعه ای که با استفاده از عصاره ریشه گز انجام شد، هیچ گونه مهاری برای رشد اسپیروکت ها (باکتری های مارپیچی) نشان نداد.
- برخی افراد از تنتور گز برای درمان بیماری لایم استفاده می کنند، اگرچه هیچ مطالعه ای برای تایید این ادعاها وجود ندارد. بررسی‌های تنتور تیسل ادعا می‌کند که این گیاه به درمان علائم مبتلایان به بیماری لایم کمک می‌کند.
- چربه برای شستشوی آکنه استفاده می شود. یک استفاده سنتی جمع آوری آب جمع آوری شده توسط برگ هایی بود که شکل فنجانی را در زیر سر گل تشکیل می دهند. این آب برای شستشوی صورت برای درمان آکنه استفاده می شد. برای درمان عفونت چشم نیز استفاده می شد.
- سایر درمان‌های هومیوپاتی با استفاده از گز شامل زخم‌های سرطانی، زگیل، مقوی معده و درمان یرقان است.
گیاه مهاجم تیزل
یادگیری در مورد گز به باغبانان کمک می‌کند تا راه‌های مختلفی را که می‌توانند با آنها مبارزه کنند و از انتشار این گیاه مهاجم جلوگیری کنند، درک کنند. در حالی که ممکن است کاربردهای دارویی معتبری برای این گیاه وجود داشته باشد، اما هنوز هم نیاز به نگهداری و کنترل دارد تا اطمینان حاصل شود که گونه های دیگر از زیستگاه های طبیعی خود دور نمی شوند.
