والدینی که در حال شروع فرآیند آموزش لگن هستند، گاهی اوقات از خود می پرسند که آیا باید ارتباطی بین آموزش لگن و کتک زدن وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، والدین می‌خواهند بدانند که آیا کتک زدن یک ابزار آموزشی موثر است و آیا تنبیه کودک به دلیل خیس کردن یا کثیف کردن خود از حوادث بعدی جلوگیری می‌کند. به گفته متخصصان اطفال، پاسخ به این سوال به سادگی "نه" است
ضربه زدن: یک ابزار آموزشی ناکارآمد برای پوتین
ضربه زدن یکی از کم کاربردترین ابزارها در آموزش استفاده از توالت به کودک است.کتک زدن می تواند منجر به مشکلات جسمی در استفاده از توالت و همچنین طولانی تر شدن روند تمرین لگنی شود. کتک زدن همچنین می‌تواند باعث شود بچه‌ها در مورد رفتارهای نامطلوب مرتبط با حوضچه پنهان شوند یا دروغ بگویند، و این شانس والدین را از ترک عادت‌های بد قبل از شروع آنها می‌گیرد.
طبق مطالعه ای که توسط دکتر تیموتی شوم انجام شد، زدن یکی از کم کارایی ترین ابزارها در آموزش پوتی است. بچه‌ها سریع‌تر و بهتر تمرین می‌کنند و با تقویت‌های مثبتی مانند صندلی کوچکی که والدین در اختیارشان قرار می‌دهند، پذیرایی‌های کوچک و تشویق کلامی والدین. همانطور که بچه ها یاد می گیرند مستقل تر از توالت استفاده کنند، والدین می توانند با حفظ تشویق کلامی، پذیرایی ها و پاداش ها را حذف کنند. همچنین، در صورتی که والدین به شدت عصبانی باشند، کتک زدن به راحتی می تواند به سوء استفاده تبدیل شود. طبق گفته آکادمی اطفال آمریکا، سوء استفاده در طول آموزش توالت بیش از هر مرحله رشد دیگری در زندگی کودک رخ می دهد.
ضربه زدن و مشکلات فیزیکی توالت
بچه ها با دانستن نحوه استفاده از توالت به دنیا نمی آیند.کل مفهوم آموزش لگن این است که بچه ها هنوز مهارت های لازم برای اتصال میل خود به دستشویی را با رفتن به توالت، پایین کشیدن شلوار و استفاده از لگن نمی دانند. حوادث زمانی اتفاق می افتد که کودک متوجه نمی شود که باید به دستشویی برود یا خیلی دیر متوجه می شود و به موقع به دستشویی نمی رسد. وقتی والدینی به دلیل تصادف، کودک را کتک می زنند، به کودک کمک نمی کند تا احساس نیاز به رفتن را با اقدامات لازم برای استفاده از توالت ارتباط بهتری برقرار کند.
کودک ممکن است در نهایت عمل دفع ادرار یا مدفوع را با تنبیه مرتبط کند و اصلاً از توالت رفتن خودداری کند. نگه داشتن مداوم ادرار می تواند به عفونت مثانه و در نهایت کنترل ضعیف مثانه کمک کند زیرا مثانه بیش از حد متسع می شود.
اگر کودکی از دفع مدفوع خودداری کند، بی اختیاری مدفوع و نهفتگی می تواند ایجاد شود. این بیماری که انکوپرزیس نامیده می شود، می تواند اثرات طولانی مدت سلامتی جدی داشته باشد و درمان آن دشوار باشد.انکوپرزیس همچنین می تواند مشکلات اجتماعی و عاطفی جدی ایجاد کند و ممکن است کودک برای رفع این مشکل به روان درمانی گسترده نیاز داشته باشد.
اصلاح عادات بد
ضرب و شتم در طول فرآیند آموزش توالت از تعداد تصادفات کودک کم نمی کند. به جای اینکه به کودک بیاموزد که کنترل بهتر مثانه و روده را حفظ کند، به کودک می آموزد که برای اجتناب از تنبیه هر کاری لازم است انجام دهد. کودک ممکن است به جای اینکه با شلوار خیس یا کثیف نزد والدینش بیاید، لباس خیس یا کثیف را پنهان کند و سعی کند از تنبیه ناشی از تصادف اجتناب کند.
خیلی بهتر است که کودک خیسی یا کثیفی طبیعی ناشی از تصادف را تجربه کند. سپس والدین می توانند از کودک بخواهند با پاک کردن زمین، قرار دادن شلوار و لباس زیر در ماشین لباسشویی و تمیز کردن خود با یک دستمال مرطوب یا حمام، در صورت لزوم، حادثه را تمیز کند. سپس والدین و فرزند می توانند درباره ناخوشایند بودن خیس یا کثیف بودن و ناخوشایند بودن تمیز کردن آشفتگی صحبت کنند.حتی یک بچه دو ساله هم می تواند بفهمد که برای شستن یک بار لباس و حمام کردن، دست از بازی کردن لذت نمی برد.
نتایج آموزش پوتی و کتک زدن
آموزش لگن و کتک زدن می تواند منجر به آزار جسمی جدی کودک شود. این به کودک نمی آموزد که کنترل بهتر روده و مثانه را حفظ کند و ممکن است منجر به مشکلات جسمی ناشی از نگه داشتن ادرار یا مدفوع شود. کتک زدن ممکن است مدت زمان لازم برای آموزش کودک را طولانی تر کند یا حتی تمرین لگنی را تا زمانی که کودک بزرگتر شود به تاخیر بیاندازد. بهترین راه برای تربیت کودک این است که صبر کنید تا از نظر جسمی و ذهنی آماده تمرین شود و سپس از تقویت کننده های مثبت مانند نمودارهای برچسب، پذیرایی های کوچک و تمجید برای تشویق رفتار مناسب توالت کردن استفاده کنید.
