درختان لاله بومی شرق ایالات متحده هستند و درختان چشم انداز بسیار زیبا و بزرگی هستند. با دیدن گل های لاله شکل، به راحتی می توان فهمید که نام آنها از کجا آمده است. اگر در بخش شرقی آمریکای شمالی زندگی می کنید (یا واقعاً در هر جایی که خیلی گرم یا خشک نیست)، ممکن است بخواهید این درخت را به چشم انداز خود اضافه کنید.
درخت لاله
که به آن صنوبر لاله نیز می گویند، درختان لاله (Liridendron spp.) درختان سایه دار بسیار بزرگی هستند. آنها می توانند تا 130 فوت قد و 60 فوت عرض رشد کنند و صنوبرهای لاله جوان می توانند تا 2 فوت در سال رشد کنند.
بخشی از چیزی که درخت لاله را به منظره‌ای دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند، الگوی انشعاب قوی و تقریباً متقارن آن است. حتی در زمستان، زمانی که برگها و گلها از بین می‌روند، ساختار درخت (و همچنین پوست شیاردار عمیق آن) جذابیت و ساختار فراوانی را ایجاد می‌کند. برگ‌های صنوبر لاله به رنگ سبز زیبا و متوسط است و دارای لبه‌های عمیق و چهار نقطه است که دو نقطه بالایی تقریباً شبیه گوش گربه‌ها هستند. در پاییز برگها به رنگ زرد طلایی و درخشان می شوند.
و سپس گلهایی هستند که در اواسط تا اواخر بهار ظاهر می شوند. آنها شبیه لاله های زرد مایل به سبز با نارنجی روشن در پایه هر گلبرگ هستند. قطر گلها حدود دو اینچ است.
کاشت درخت لاله
درختان لاله در مناطق 5 تا 9 مقاوم هستند، به این معنی که در هر کجای قاره ایالات متحده به غیر از سردترین، شمالی‌ترین یا مرتفع‌ترین مکان‌ها، مانند داکوتای شمالی یا اطراف کوه‌های راکی، و مکان‌های نیمه گرمسیری مانند میامی رشد خواهند کرد. یا لس آنجلس.
آنها عاشق آب هستند، و در حالی که در غرب به طور معمول رشد نمی کنند، اگر آبیاری کافی داشته باشند، خوب عمل می کنند. با این حال، به طور کلی کاشت آنها در مناطق کویری توصیه نمی شود.
قرارگیری در منظر
در بهار یا پاییز درختان لاله را بکارید تا در زمانی که دمای هوا خنک است، از شوک ناشی از پیوند عبور کنند. آنها را حداقل 20 فوت از هر پایه یا سطح سنگفرش شده بکارید زیرا سیستم های ریشه قدرتمند برای ایجاد آسیب شناخته شده اند.
درختان لاله خاک مرطوب غنی را دوست دارند و باید چندین سال پس از کاشت به طور مرتب آبیاری و مالچ پاشی شوند. آنها درخت‌های سایه‌بان حیاط خلوت عالی می‌سازند و در مکان‌های بزرگ‌تر جایی که نامتناسب با اندازه چشم‌انداز نیستند، بهترین هستند.
آفات و مشکلات درخت لاله
شته ها به شدت جذب درختان لاله می شوند.آنها تهدیدی برای زندگی درخت نیستند، اما یک ماده چسبنده ترشح می کنند که سپس توسط یک کپک سیاه دوده تبدیل به کلونی می شود و به هر چیزی که در زیر درخت است می چکد. به همین دلیل توصیه می شود آنها را در جایی بکارید که شاخه هایشان رشد نکند تا روی پارکینگ ها و سطوح سنگفرش آویزان شوند.
درختان لاله به خشکی نیز بسیار حساس هستند. در طول دوره های گرم و خشک، برگ ها ممکن است زرد شوند و زودتر از موعد از بین بروند. اگر این اتفاق به طور مکرر رخ دهد، به آرامی درخت را ضعیف می کند و طول عمر آن را کوتاه می کند. خیساندن ماهیانه عمیق در سالهای خشک برای حفظ سلامت درختان لاله ضروری است.
یک درخت بومی خیره کننده
صنوبرهای لاله قطعاً درختی برای هر ملکی نیستند، اما یکی از زیباترین درختان سایه‌دار هستند که برای باغبان‌ها فضای کافی برای رشد آنها وجود دارد. و اگر از ایجاد زیستگاه برای حیات وحش لذت می برید، پروانه ها و گرده افشان های محلی شما به خاطر کاشت درخت لاله از شما تشکر خواهند کرد. صنوبرهای لاله گیاهان میزبان پروانه های دم پرستوی ببر شرقی هستند و مرغ مگس خوار و زنبورها نیز جذب شکوفه ها می شوند.اگر فضا دارید، درختان لاله قطعا ارزش توجه دارند.
