وقتی نوزادی در 34 هفتگی نارس به دنیا می‌آید، میزان بقا تقریباً با یک نوزاد کامل برابر است. با این حال، ممکن است عوارض پزشکی مرتبط با زایمان زودرس وجود داشته باشد، زیرا اندام های کودک هنوز به طور کامل رشد نکرده اند.
نوزادان نارس دیررس
نوزادی که قبل از هفته ۳۷ بارداری به دنیا بیاید نارس محسوب می شود. نوزادی که بین هفته های 34 تا 36 بارداری به دنیا می آید، "نارس دیررس" نامیده می شود و در این زمان بیشترین زایمان های نارس رخ می دهد.
برخی از نوزادان نارس هیچ گونه عارضه ای را تجربه نمی کنند و برخی دیگر ممکن است مشکلات پزشکی خفیف یا آشکارتری داشته باشند.به طور معمول، احتمال ابتلای نوزاد به عوارض پزشکی هر چه زودتر به دنیا بیاید افزایش می یابد. در حالی که 34 هفته در انتهای طیف سالم‌تری برای زایمان زودرس است، عوارض احتمالی همچنان ممکن است رخ دهد.
عوارض شایع در هفته 34
شایع ترین عوارضی که یک نوزاد نارس دیررس می تواند تجربه کند عبارتند از:
- مشکلات تنفسی به دلیل رشد نابالغ ریه
- عفونت ناشی از توسعه نیافتگی سیستم ایمنی
- بیماری های خونی مانند کم خونی، مقدار غیرطبیعی کم گلبول های قرمز. یا یرقان، تغییر رنگ زرد چشم و/یا پوست نوزاد به دلیل بیلی روبین بیش از حد در خون
- ناتوانی در کنترل دمای بدن به دلیل کمبود چربی بدن نوزاد
- سیستم گوارشی نابالغ که قادر به جذب مواد مغذی نیست
- عارضه قلبی که به نام مجرای شریانی باز (PDA) شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که دهانه بین آئورت و شریان های ریوی بسته نشود
- افزایش خطر خونریزی در مغز که به آن خونریزی داخل بطنی (IVH) نیز گفته می شود
شما باید انتظار داشته باشید که عواطف شما در حیطه فعالیت قرار گیرند. در حالی که زمان شگفت انگیز و هیجان انگیزی است، می تواند نگران کننده، استرس زا و گاهی ترسناک نیز باشد. شما بدون شک سوالات و نگرانی هایی خواهید داشت و هرگز نباید از پرسیدن از پزشکان یا پرستاران در مورد سلامت و مراقبت از کودک خود تردید کنید.
ظاهر نوزاد
همچنین باید پیش بینی کنید که ظاهر نوزاد نارس شما ممکن است با یک نوزاد ترم متفاوت باشد. وقتی نوزادی زود به دنیا می‌آید، چربی بدن کمتری ذخیره می‌شود، بنابراین کودک کوچک‌تر می‌شود، ممکن است سر او در مقایسه با بدنش بزرگ به نظر برسد و ویژگی‌های بدنش کمتر گرد می‌شود. بدن نوزاد نیز ممکن است پوشیده از موهای ظریفی به نام لانوگو باشد.
مراقبت و درمان
در صورت نیاز به مراقبت های تخصصی، باید انتظار بستری طولانی تر در بیمارستان (از روزها تا هفته ها) را داشت. نوزاد به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) منتقل می‌شود، جایی که پزشکان و یک تیم تخصصی به‌طور شبانه روزی از نزدیک او را تحت نظر خواهند داشت.
تجهیزات و مانیتور
بسته به مراقبت مورد نیاز، می توان از مانیتورها و تجهیزات زیر استفاده کرد:
- کودک برای گرم نگه داشتن در انکوباتور قرار می گیرد
- احتمالاً حسگرهایی به بدن او چسبانده شده است تا ضربان قلب، فشار خون، تنفس و دما را کنترل کند
- مایعات و مواد مغذی از طریق یک لوله داخل وریدی (IV) داده خواهد شد. ممکن است کودک برای تغذیه با شیر مادر یا شیر خشک به یک لوله تغذیه (لوله ای که از طریق بینی یا دهان وارد معده می شود) نیاز داشته باشد. هنگامی که کودک به اندازه کافی قوی شد که به تنهایی از شیر مادر یا شیشه شیر تغذیه کند می توان آن را حذف کرد
- در صورت بروز یرقان ممکن است لازم باشد نوزاد زیر نورهای بیلی روبین قرار گیرد
- اگر نوزاد مشکلات تنفسی دارد ممکن است نیاز به ونتیلاتور باشد
شما تشویق خواهید شد تا با نوزاد خود در NICU ارتباط برقرار کنید. وقتی دکتر گفت اشکالی ندارد، می‌توانید نوزاد را لمس کنید، نگه دارید و به او شیر بدهید. تماس مستقیم پوست با پوست یا مراقبت کانگورو نیز ممکن است پس از پایداری کودک انجام شود.
آوردن نوزاد به خانه
پزشک به کودک اجازه می دهد زمانی که بتواند به تنهایی نفس بکشد، دمای بدن ثابتی داشته باشد و بتواند با شیر مادر یا شیشه شیر بخورد، به خانه برود. نوزاد همچنین باید افزایش وزن ثابتی داشته باشد و هیچ نشانه‌ای از عفونت نشان ندهد.
ممکن است برای نظارت بیشتر کودک به تجهیزات خاصی مانند اکسیژن یا دستگاه آپنه خواب در خانه نیز نیاز باشد. همچنین به شدت توصیه می شود که در دوره CPR نوزادان شرکت کنید.
انتظار خسته شدن
در حالی که نگه داشتن نوزاد در خانه آرامش بخش است، اما می تواند بسیار طاقت فرسا باشد. مراقبت از نوزاد گاهی اوقات از نظر جسمی و روحی خسته کننده خواهد بود. به همین دلیل مهم است که تمام تلاش خود را برای حفظ سلامتی و مراقبت از خود انجام دهید. همچنین باید با کمال میل و سپاسگزاری از خانواده و دوستان در صورت پیشنهاد کمک بپذیرید. مهمتر از همه، شما باید کودک خود را گرامی بدارید و از رشد و شکوفایی او لذت ببرید.
