Pyracantha که به عنوان خار آتش نیز شناخته می شود، درختچه ای همیشه سبز است که به دلیل توت های تزئینی خود که در پاییز می رسند و در طول زمستان روی گیاهان باقی می مانند، شناخته شده است. این درختچه خاردار است، اما همچنان یک گیاه پرچین بسیار محبوب است و در جاهایی که به یک مانع غیر قابل نفوذ نیاز است مفید است.
سرسخت اما خوش قیافه
پیراکانتاها به دلیل خارهایشان، درختچه‌هایی نیستند که بخواهید با آن درگیر شوید، اما در زمینه مناسب، گیاهی جذاب و بی‌خیال برای محوطه‌سازی هستند.
- برگها کوچک، عموماً کمتر از یک اینچ، سبز تیره و براق هستند.
- آنها به سرعت در حال رشد هستند و اکثر گونه‌های آن از شش تا 12 فوت ارتفاع دارند و عادت به رشد گنگی دارند مگر اینکه به طور منظم هرس شوند.
- گل‌های سفید کوچک در بهار جذاب هستند، اما توت‌های اواخر فصل هستند که در تابستان رشد می‌کنند، در پاییز می‌رسند و در زمستان دوام می‌آورند. رنگ آنها قرمز، زرد یا نارنجی است که تضاد کاملی در برابر شاخ و برگ سبز عمیق و مناظر برفی ایجاد می کند.
کاشت و مراقبت
پیراکانتا بهتر است در پاییز زمانی که هوا خنک است کاشته شود، اما آنقدر سخت است که در صورت لزوم در هر زمان از سال خطر کاشت را به خطر بیندازد.
آنها به همان اندازه مقاوم به سرما و تحمل گرما هستند، به طوری که آنها را به طور گسترده در سراسر کشور سازگار می کند، و تا زمانی که زهکشی خوبی داشته باشد در خاک شنی ضعیف و همچنین خاک رس سنگین رشد خواهند کرد. آفتاب یا نیمه سایه خوب است.
پیراکانتاهای آبی در سال اول خود به صورت هفتگی، اما بعد از آن فقط در خشکسالی یک ماه بیشتر به آب نیاز دارند.
آموزش و پوشش
بیشتر انواع پیراکانتا، به خصوص انواع بلندتر، می خواهند به درختچه ای گلدانی شکل عمودی تبدیل شوند. برای تشویق این امر، چند ساقه اصلی را انتخاب کنید و مکنده های دیگر را که جوانه های جدیدی هستند، از پایه جدا کنید. این یک تکنیک خوب است که در آن درختچه‌ها در مقابل دیوار آموزش داده می‌شوند، زیرا شاخه‌های آنها وقتی پر از میوه هستند، به‌خوبی به سمت پایین خم می‌شوند. با این حال، هنوز ایده خوبی است که آنها را در هر زمستان حدود 25 درصد کاهش دهید تا رشد فشرده و یکنواختی حفظ شود.
درعوض، می‌توانید پیراکانتاها را به صورت پرچین رسمی برش دهید، که با گونه‌های کوتاه‌تر مناسب‌تر است. برش زدن باید هر دو هفته یکبار در طول فصل رشد انجام شود تا پرچین به بهترین شکل ظاهر شود. با این حال، با این تکنیک گلدهی و میوه دهی کمتری وجود خواهد داشت.
مشکلات و چالشها
آفت و دلمه دو مشکل جدی هستند که پیراکانتاها با آن مواجه هستند. هر دو می توانند کشنده باشند انواع مقاوم در دسترس وجود دارد، اما اجتناب از آبیاری بیش از حد و کود دادن به پیراکانتاها نیز مفید است، زیرا این امر آنها را مستعدتر می کند. به طور کلی، پیراکانتا با حاصلخیزی پایین خاک سازگار است و سالم تر است و بدون کود میوه به وفور دارد.
چالش دیگر با پیراکانتا خطری است که خارها برای مردم ایجاد می کنند. آنها بلند و تیز هستند و می توانند هرس را واقعاً دشوار کنند - قطعاً کاری که نیاز به دستکش دارد. شما همچنین می خواهید به دقت در مورد محل قرار دادن گیاهان به این دلیل فکر کنید. از کاشتن آنها در جایی که بچه ها بازی می کنند یا مثلاً جایی که شاخه ها به یک مسیر یا محوطه پاسیو آویزان می شوند، خودداری کنید.
اگرچه توت پیراکانتا علوفه خوبی برای حیات وحش است، اما می تواند باعث ناراحتی روده برای کودکان و حیوانات خانگی شود. با این حال، آنها بسیار ناخوشایند هستند، بنابراین موارد واقعی مسمومیت نادر است.
انواع برای خرید
انتخاب انواع با پیراکانتا مهم است تا مطمئن شوید که گیاه سالمی خواهید داشت که به گونه‌ای عمل می‌کند که از آن راضی هستید.
- اگر چیزی می خواهید که کوچک بماند، یکی از انواع کوتوله مانند سانتا کروز پروستراتا را امتحان کنید که در Bamboo Pipeline موجود است و می توان از آن به عنوان پوشش زمین استفاده کرد.
- موهاوه یکی از برترین واریته های مقاوم به بیماری محسوب می شود و در مزرعه Sooner Plant موجود است.
- برای انتخاب میوه‌های زرد کمیاب، گلد راش را امتحان کنید، موجود در مزرعه جنگلی.
یک بوش توت با ارزش
علاوه بر صلابت و زیبایی، یکی از مهمترین دلایل کاشت پیراکانتا، تامین زیستگاه حیات وحش است. شاخ و برگ های انبوه و خاردار مکان مناسبی برای لانه سازی پرندگان و دیگر جانداران است یا زمانی که شکارچیان نزدیک هستند و توت ها منبع غذایی ارزشمندی برای زمستان هستند در زمانی که سایر غذاهای وحشی کمیاب هستند.
