پرورش چغندر آسان است. مانند سایر محصولات ریشه ای، آنها به خاک خوب و خوب کشت شده و منبع آب مناسب نیاز دارند، اما تخصص کمی لازم است. این مراحل ساده را دنبال کنید تا سبزی چغندر را برداشت کنید یا مقداری ترشی چغندر را نگهداری کنید.
انواع چغندر
اولین قدم برای پرورش چغندر این است که تصمیم بگیرید چه نوع گیاهی را می خواهید بکارید. طول فصل رشد خود را در نظر بگیرید، اینکه آیا قصد دارید آنها را تازه، پخته یا کنسرو شده بخورید، و اینکه چقدر رنگ برای شما مهم است. در حالی که فهرست جامعی نیست، نمونه زیر نمونه ای از انواع چغندرهای موجود است:
- مصر کوچولو:یکی از اولین گونه های بالغ موجود در حال حاضر، این چغندرهای قرمز کوچک و گرد تا دو هفته زودتر از گونه های دیگر بالغ می شوند.
- فورمانوا: چغندر قرمز درشت و دراز استثنایی برای ترشی.
- Chioggia Guardsmark Improved: این چغندرهای سرگرم کننده یک نوع میراث ایتالیایی هستند. آنها در خارج قرمز هستند با حلقه های متناوب قرمز و سفید در هنگام برش، که هر حلقه مربوط به یک ماه رشد است. برای ترشی توصیه نمی شود، اما به عنوان یک نمونه جدید خوب است.
- آلبینو سفید: چغندر گرد، سفید، شیرین با سبزی های خوش طعم روی آن.
- بلانکوما: چغندر سفید دیگر، اینها یک نوع ارثی هستند که یک چغندر همه منظوره خوب برای خوردن تازه، پخت و پز یا ترشی است.
- طلایی: چغندر زودرس و هویج رنگ مناسب برای ترشی یا پختن.
راهنمای آسان پرورش چغندر
آماده سازی تخت
کاشت چغندر در ردیف های منفرد به آن ها حداکثر فضا را برای رشد و نمو اجازه می دهد، اما می توانید با کاشت چند ردیف در امتداد یک بستر بذری وسیع، در زمان و کار صرفه جویی کنید. تخت ها را به عرض 12 تا 18 اینچ (30 تا 45 سانتی متر) بکارید و دو ردیف موازی به فاصله 7.5 اینچ از هم بکارید. اگر چغندرهای کوچک‌تر را ترجیح می‌دهید یا به سادگی سبزی‌های بچه را برداشت می‌کنید، می‌توانید دانه‌ها را حتی نزدیک‌تر به هم بکارید تا بهترین استفاده را از فضا در چیدمان باغ خود داشته باشید. چغندرها تغذیه کننده های سنگینی نیستند، اما مانند کمی کود دامی پوسیده یا کمپوست در خاک کار می کنند. از مصرف کود دامی تازه یا کمپوست ناقص خودداری کنید، زیرا ریشه چغندر تلخ و کرکدار می شود. خاک و کمپوست را با هم کار کنید، سنگ های بزرگ یا ریشه های قدیمی را بردارید تا خاکی یکنواخت و سست ایجاد کنید که به چغندر اجازه رشد دهد. سنگ ها یا اشیاء دیگر باعث تغییر شکل ریشه ها یا مانع رشد می شوند.
کاشت چغندر
بهترین زمان برای کاشت چغندر در اوایل بهار به محض کارآمد شدن زمین است.چغندر یک محصول آب و هوای خنک است و می تواند همه یخ زدگی ها را تحمل کند، به جز شدیدترین یخ، بنابراین لازم نیست نگران محافظت از آن در برابر آب و هوا باشید. کاشت متوالی چغندر، عرضه کافی را تضمین می‌کند، اما از اینکه همه چغندرهایتان به طور همزمان بالغ می‌شوند، غرق نخواهید شد. هر ردیف را به روش زیر بکارید:
- با استفاده از یک بیل کوچک، سنگرهای باریکی در بستر بذر خود ایجاد کنید. هر سنگر باید حدود 1/2 اینچ (1 سانتی متر) عمق داشته باشد، یا عمق اولین بند انگشت شما روی انگشت اشاره شما باشد.
- بذرها را به فاصله دو تا سه اینچ از هم بپاشید.
- خاک اطراف را فشار دهید تا سنگر پر شود.
- آب آرام.
انتظار داشته باشید بذرهای شما در حدود هشت تا ده روز جوانه بزنند. در این زمان، یک لحظه وقت بگذارید و نهال هایی را که ممکن است تصادفاً خیلی نزدیک به هم کاشته شده اند، نازک کنید، یا شکاف هایی را که ممکن است از دست داده اید پر کنید.
برداشت
تنها کار آسانتر از کشت چغندر، برداشت چغندر است. می توانید سبزی های بچه را زمانی که فقط چهار تا شش اینچ (10 تا 15 سانتی متر) قد دارند بکشید یا صبر کنید تا ریشه چغندر بالغ شود. بسته به نوع چغندری که کاشته اید و اندازه چغندر مورد علاقه شما، این کار بین 50 تا 80 روز طول می کشد. با این حال، چغندرهای در حال رشد در هر مرحله از چرخه رشد خود کاملاً خوراکی هستند، بنابراین اگر نمی توانید آنقدر صبر کنید، به سادگی چند چغندر بچه را به همراه شام به عنوان یک غذای لذیذ تابستانی بخارپز کنید.
