شما می توانید تاریخچه رقص اجتماعی را تا جایی که فرهنگ های بدوی که برای جشن تولد یا سوگواری مرگ می رقصند، دنبال کنید. در سال‌های بعد، رقص اجتماعی به توسعه و تکامل خود ادامه داد و رقصهای فرهنگ‌های دیگر مانند خاورمیانه، آفریقا و اروپا را در هم آمیخت.
توسعه رقص اجتماعی تالار
رقصهای اجتماعی اولیه قرن چهاردهم تا اواسط قرن شانزدهم شامل رقصهای دسته جمعی با مراحل ظریف و نسبتاً ساده بود. این رقص ها معمولاً شامل تعامل زوج ها با یکدیگر یا صف های طولانی رقصنده ها می شد.رقص ها پر جنب و جوش بود، پر از معاشقه، گفتگو، و حتی "شکار غیرقانونی" ، جایی که شرکا در وسط رقص تغییر می کردند. گروه هایی مانند Society for Creative Anachronism هنوز از این رقص ها در گردهمایی های خود لذت می برند.
خشم قرن هفدهم: والس
محبوبیت این رقص قرن ها ادامه داشته است و هنوز هم یکی از اولین رقص هایی است که توسط معلمان سالن رقص تدریس می شود. در وین شروع شد، جایی که با تمرکز بر حرکات برازنده زوج به جای الگوهای گروهی بزرگ، والس مردم را از حرکات محدود رها کرد و ژست‌های رقصهای درباری قبلی را تنظیم کرد. با این حال، در قرن نوزدهم نیز "شورش و ناشایست" تلقی می شد، که فقط ثابت کرد که آن را حتی محبوب تر می کند. امروز هم می توانید اجرای والس را در سالن های رقص اجتماعی ببینید.
رقصهای اجتماعی اواخر قرن هجدهم
در انگلستان و ایالات متحده در اواخر قرن هجدهم شاهد آغازی از ترکیبی بین رقصهای گروهی سخت و رقصهای شدید همراه مانند والس بود.موسیقی پر جنب و جوش که «رقص های کنترا»، «کوتیلیون ها» یا فقط «رقص های مربعی» نامیده می شود، شامل «تماس» می شود، زیرا حرکت ها درست قبل از وقوع اعلام شده بودند. معاشقه و تعویض شریک زندگی این اتفاقات اجتماعی شگفت انگیز را به وجود آورد، و آنها تا امروز زنده ماندند، هم در شکل اصلی خود و هم در رقص های محلی و هیپ هاپ مانند "Unk 2 Step."
فرم های رقص متعدد قرن نوزدهم
در اوایل قرن نوزدهم، رقصهای گروهی بسیار محبوب بودند. رقص کانتری انگلیسی در نیمه اول قرن نوزدهم محبوبیت بیشتری پیدا کرد. علاوه بر والس، بسیاری از رقص های محبوب دیگر در آن دوره وجود داشت، از جمله:
- قرقره اسکاتلندی و کوادریل
- پولکا
- پاوان
- مازورکا
- پولونیز
- دو مرحله ای که به عنوان واشنگتن پست شناخته می شود
با پایان یافتن قرن، نفوذ رقص های آفریقایی افزایش یافت، زیرا رقص هایی مانند Cakewalk و فرم های آمریکای جنوبی مانند تانگو آرژانتینی به مخاطبان در ایالات متحده معرفی شد.
تاریخ رقص اجتماعی در قرن بیستم
قرن بیستم به عقیده بسیاری «رسوایی» بود، با رقص‌هایش از ریتم‌های قوی و سبک ضربتی استفاده می‌کرد.
رقص ها منعکس کننده آزادی احساس شده توسط مردم، رهایی از محدودیت های لباس در سال های قبل، و نقش فزاینده زنان در نیروی کار بود. رقص هایی مانند تروت ترکیه، خرس گریزلی و بغل بانی شامل در آغوش گرفتن، تاب خوردن و ساییدن با ریتم های قوی موسیقی بود.
دو جنگ جهانی در آن زمان به گرده افشانی متقابل رقص هایی مانند چارلستون، لیندی هاپ، فاکس تروت و توئیست بین اروپا و ایالات متحده کمک کرد. S. و آمریکای جنوبی. تصاویر متحرک دارای رقص هایی بودند که باعث می شد رقص سریعتر از همیشه گسترش یابد. هر دهه مجموعه‌ای از مدهای رقص خود را ایجاد می‌کند، مانند سوئینگ، توئیست، جیترباگ یا حتی رقص دیسکو.
رقص اجتماعی تا امروز
به لطف پیشرفت رسانه ها، رقص اجتماعی یکی از محبوب ترین سرگرمی های مردم در سراسر جهان باقی مانده است. می توانید به رقص تالار در مسکو بروید، با بادی گای، اسطوره بلوز در ژاپن برقصید، و یک میلونگای آرژانتینی برای تانگو در مدیسون، ویسکانسین پیدا کنید. فرم های جدید مانند رقص هیپ هاپ و جم های بداهه نوازی تماسی در حال تبدیل شدن به رقص های اجتماعی جدید هستند، اما فرم های قدیمی تر از قرون وسطی و همچنین فرزندان آنها هنوز بسیار محبوب هستند.
یک تاریخ زنده
از آنجایی که رقص ها به تکامل و تأثیرگذاری بر یکدیگر ادامه می دهند، یک چیز واضح است: انسان ها عاشق استفاده از حرکت برای تعامل و اجتماعی بودن با یکدیگر هستند. در کنار موسیقی و زبان شعر، رقص اجتماعی یکی از معدود چیزهایی است که می تواند جهان را متحد کند: بشر عاشق رقص است.
