وقتی سعی می کنید درباره تاریخچه رقص چتر ژاپنی یاد بگیرید، گیج شدن آسان است. این فرم خاص رقص اشتباه فهمیده شده و با تقلیدهای زیادی اشتباه گرفته شده است، اما می توان ریشه های واقعی رقص را روشن کرد.
رقص گیشا نیست
بر خلاف آنچه در ویکی پدیا نوشته شده، رقص چتر ژاپنی رقص برجسته گیشاها نبود. قرار نبود شهوانی باشد یا رقصندگان را برای مشتریان ثروتمندشان به رخ بکشد. همچنین آنطور که در بسیاری از جاهای دیگر در اینترنت نوشته شده است، صرفاً رقصی نبود که با یک غرفه ژاپنی اجرا شود.
یک راه بسیار بهتر برای یادگیری تاریخچه رقص چتر ژاپنی تماشای ویدئوهایی از اجرای استادان هنر است. به عنوان مثال، می‌توانید چیبانا سنسی را ببینید که با چتر در یک کیمونوی بسیار پاک در ویرجینیا در سال 2008 اجرا می‌کند. حرکات برازنده و دقیق هستند، خواه دستکاری خود چتر یا حتی قرار دادن آن دقیقاً روی زمین برای نقطه مقابل یک بخش رقص.
این نوع اجرای واقعی از سنت رقص اوکیناوا است که به "هیگاسا اودوری" معروف است. معمولاً در جشنواره های بهاری توسط یک یا چند رقصنده اجرا می شود و ریشه در هنرهای تئاتر سنتی ژاپن دارد.
تاریخچه رقص چتر ژاپنی
طبق گفته محققانی که جشن سال نوی پارک قلعه شوریجو را در سال 2010 گردآوری کردند، هیگاسا اودوری بخشی از تکنیک کلاسیک رقص دربار ریوکیوان است که در قرن 18 و 19 توسعه یافت. کارکرد اصلی این رقص ها احترام و پذیرایی از سفرای چین بود.پنج نوع مختلف رقص وجود داشت:
- Wakashu-odori: "رقص جوانان"
- Rojin-odori: "رقص افراد مسن"
- Uchikumi-odori: رقص دراماتیک
- Nisei-odori: رقص مردانه
- Onna-odori: رقص زنان
این نوع رقص تا زمانی که استان اوکیناوا تاسیس شد ادامه داشت و در آن زمان بخشی از تئاتر "قانونی" کابوکی شد. از آنجایی که نمایش‌های اصلی کابوکی غیراخلاقی و برای جامعه مؤدب ژاپنی نامناسب تلقی می‌شد، تئاترها در خارج از دیوارهای شهر، گاهی حتی در کف رودخانه ساخته می‌شدند. کابوکی مانند بسیاری از اشکال دیگر تئاتر "قانونی" بسیار محبوب شد و اشکال رقص آن به سبک ریوکیوان از اجراکننده ای به اجراکننده دیگر منتقل شد.
Higasa Odori ایجاد شد
پل زدن قرن نوزدهم به قرن بیستم یکی از آخرین استادان بزرگ سنت رقص ریوکیوانی بود، مردی به نام تاماگوسوکو سیجو.او یک "onna-odori" برای زنی با لباس سبک اوکیناوا، از موهایش گرفته تا تابی ظریف سفیدش خلق کرد. این رقصی بود که برای تداعی فصل تابستان و احساس بی خیالی شاد دخترکی بود که در مزرعه بازی می کرد. از زمان ایجاد آن در سال 1934 (کمی بیش از یک دهه قبل از مرگ تاماگوسوکو سنسی) بسیار محبوب شد، بسیار مورد تقاضا بود و در بسیاری از فیلم‌ها، نمایش‌ها و جشنواره‌ها بسیار فراتر از تئاتر کلاسیک کابوکی به تصویر کشیده شد.
رقص دو قسمت دارد: قسمت اول، آهنگی به نام "هاناگاسا-بوشی" ، آهنگی روشن و رنگارنگ است که رقصنده روی زمین حرکت می کند. سپس آهنگ دوم، "آساتویا-بوشی" ، به اجراکننده فرصتی می دهد تا با چتر خود (" هیگاسا") ظرافت و مهارت را به نمایش بگذارد.
ترکیب مدرن و سنتی
اگرچه ممکن است عجیب به نظر برسد رقصی که تقریباً یک قرن قدمت دارد به عنوان "مدرن" شناخته شود، اما هیگاسا اودوری در واقع در آن ژانر قرار می گیرد.برخلاف بسیاری دیگر از فرم‌های اوکیناوا که حرکات بسیار دقیقی دارند، رقص چترباز فرصت‌هایی را برای رقصندگان و طراحان رقص فراهم می‌کند تا برخی بیان شخصی را به رقص اضافه کنند و در عین حال ارتباط خود را با اشکال هنری بسیار سنتی پیشینیان خود حفظ کنند. در واقع، در سال 2009، هیگاسا اودوری اولین رقصی بود که توسط سنسیس مدرسه تاماگوسوکو به عنوان ادای احترام به بنیانگذار آنها اجرا شد. این ترکیبی از شادی پرشور همراه با ظرافت و زیبایی کلاسیک رقص ژاپنی است که هیگاسا اودوری را به یکی از محبوب‌ترین رقص‌های اجرا شده در ژاپن و خارج از کشور تبدیل کرده است.
