در سال ۲۰۱۰، یونسکو غذاهای فرانسوی را به فهرست اشیاء فرهنگی که «میراث فرهنگی ناملموس» نامیده می‌شوند، اضافه کرد. تاریخ طولانی غذا شناسی فرانسه که منجر به این افتخار شده است، تاریخی بزرگ است و تاریخی است که نه تنها تحت تأثیر قرن ها پادشاهان و ملکه های فرانسوی، بلکه فرهنگ های اطراف و دوردست نیز قرار گرفته است.
آشپزی اولیه فرانسوی
در قرون وسطی، غذاهای فرانسوی از قبل بخش مهمی از زندگی برای بسیاری از مردم بود، اما یک وعده غذایی فرانسوی در آن زمان بسیار متفاوت از امروز به نظر می رسید. شاید بزرگترین تفاوت این است که در این مدت، مقدار زیادی از غذاهای مختلف همه برای یک غذا آماده می شد، اما آنها به صورت هماهنگ سرو می شدند.این شیوه ارائه غذا به درستی سرویس en confusion نامیده می شد که در آن همه مواد غذایی به یکباره روی میز قرار می گرفتند و بیشتر غذا با دست خورده می شد. روش سرو غذاهای مختلف به‌عنوان دوره‌های جداگانه تا قرن‌ها بعد معرفی نمی‌شد، همان‌طور که رسم سرو کردن هر فرد پشت میز به‌جای گذاشتن ظروف روی میز به سبک خانوادگی.
با وجود این تفاوت ها در نحوه سرو و خوردن غذا، بسیاری از ویژگی های غذاهای فرانسوی قرن بیست و یکم وجود داشت. غذا در این دوره قبلاً دارای سس های غنی پر از ادویه بود. اگرچه در آن زمان تکنیک ها متفاوت بود، بسیاری از غذاها در این دوره ریشه دارند، مانند شیرینی های شیرین و تکه های بزرگ گوشت که با سس یا خردل سرو می شود. فرهنگ نوشیدن مشروبات الکلی نیز وجود داشت، اما آبجو بیشتر از شراب رایج بود.
موازی مهم دیگر بین زمان حال و آن زمان این است که جذابیت بصری غذا قبلاً در قرون وسطی بسیار مهم تلقی می شد. زیبایی شناسی تغییر کرده است، اما این ایده که غذا نه تنها یک خوراکی برای جوانه های چشایی است، بلکه یک جشن بصری است، ثابت مانده است.
نفوذ ایتالیایی بعد
وقتی کاترین دو مدیچی در دهه 1540 به فرانسه آمد، تأثیرات ایتالیایی با او آمد. اگرچه غذا همیشه از نظر بصری در فرانسه جذاب بود، ایده غذا به عنوان تئاتر جدید بود. در زمان سلطنت او به عنوان ملکه و سپس ملکه مادر فرانسه (سه پسرش پادشاه فرانسه شدند)، شام هایی که او میزبانی کرد به جلو بردن غذاهای فرانسوی در تاریخ کمک کرد. ظروف و ظروف شیشه ای ظریف در این دوره اهمیت یافتند و استفاده از رنگ نیز در مرکز توجه قرار گرفت. در این زمان غذاهای جدیدی هم از مدیترانه مانند گوجه فرنگی و همچنین از مناطق دور معرفی شد، مانند لوبیا سبز که برای اولین بار از دنیای جدید به فرانسه می آید.
ظهور دوره های زبان فرانسه
یکی از ویژگی های بارز یک وعده غذایی فرانسوی مدرن این است که چندین غذا وجود دارد که به آرامی و پشت سر هم سرو می شود. این مفهوم در ورسای توسط پادشاه لوئی چهاردهم معرفی شد. پادشاه خورشید به جای اینکه اجازه دهد غذاهایی که مانند قبل "درهم" سرو می شود، خدمتکاران را تشویق کرد که هر بار یک ظرف را بیاورند.همچنین در این دوره بود که ظروف نقره رایج شد.
سرآشپزهای تاریخی به غذاهای سنتی شکل می دهند
Carême
Carême یکی از شناخته شده ترین سرآشپزهای فرانسوی تاریخ است. او با سفر به جهان، ویژگی دیگری از غذاخوری معاصر فرانسوی را به فرانسه بازگرداند: خدمت به هر مهمان پشت میز، که در روسیه آموخت. کارمه همچنین به خاطر شاهکارهای چشمگیرش در معماری با غذا، مانند ساختن پل ها و برج ها از شیرینی ها و نان ها، شهرت داشت. قدم زدن در کنار ویترین نانوایان و شیرینی‌فروشی‌های فرانسوی نشان می‌دهد که این روش هنوز هم در فرانسه مورد علاقه است.
مونتایا
Montagné یکی دیگر از سرآشپزهای بزرگ فرانسوی است که چیزی را نوشته است که هنوز به عنوان کتاب مقدس غذاهای فرانسوی شناخته می شود: Larousse Gastronomique. کتابی جامع، تمام جزئیات مورد نیاز برای یک غذای فرانسوی بی عیب و نقص را ارائه می دهد. این کتاب کمک کرد استانداردهایی را که او در مورد آن نوشته به گوشه و کنار فرانسه برساند، تأثیر غذاهای منطقه ای را کاهش داد، و تأثیر هنر آشپزی ملی، فرانسوی را افزایش داد.
اسکوفیر
Escoffier روش مدرن تهیه غذا در رستوران ها را بر عهده دارد، یعنی افراد مختلفی هر قسمت از یک غذا را تهیه می کنند. در حالی که یک آشپز در حال کباب کردن گوشت است، دیگری در حال آماده کردن سس است. این شیوه پخت باعث می‌شود که تمام عناصر غذا توسط یک فرد متخصص در آن زمینه آماده شود و همچنین اطمینان حاصل شود که همه اجزای غذا هنگام رسیدن به میز هنوز داغ هستند. بسیاری اسکوفیه را برجسته ترین چهره در ایجاد غذاهای تند فرانسوی می دانند. این غذاهای سنتی، اکنون با غذاهای جدید ترکیب شده اند تا آنچه را که در قرن بیست و یکم رایج است، تشکیل دهند.
آشپزی نو متولد شد
از دهه 1950، غذاهای فرانسوی تصفیه شده و کاهش یافته است. در حالی که اصول اولیه هنر و ظرافت ذائقه محوری باقی ماند، این دوره اندازه وعده غذا را کاهش داد و اندازه بشقاب برای سرو آن و همچنین تعداد تزئینات اطراف غذا را افزایش داد.تعداد دوره ها کاهش یافت و با توجه به وعده غذایی و مناسبت متفاوت بود. به عنوان مثال، در حالی که یک ناهار وسط هفته ممکن است فقط از سه وعده تشکیل شود، یک وعده غذایی هفت وعده در آخر هفته رایج است.
لذت بردن از غذاهای فرانسوی
در حالی که بسیاری از غذاهای سنتی، اعم از ملی و منطقه‌ای، در رستوران‌های مدرن فرانسوی فراوان است، سرآشپزهای فرانسوی به دلیل نوآوری و استفاده از مواد اولیه در فصلی که فراوان‌ترین یا خوشمزه‌ترین هستند، مشهور هستند. غذاهای فرانسوی نه تنها خوشمزه و زیبا هستند، بلکه خوردن یک وعده غذایی در یک رستوران فرانسوی برای همه حواس لذت بخش است. تسلط بر غذاهای فرانسوی می تواند چندین دهه طول بکشد، اما رستوران های فرانسوی این غذای هنری را برای مشتریان در سراسر جهان به ارمغان می آورند. عناصری که غذای مدرن در فرانسه را تشکیل می دهند، هرکدام مربوط به دوره های مختلفی در تاریخ آشپزی فرانسوی هستند، اما همه آنها با هم ترکیب می شوند تا یک فرهنگ آشپزی خارق العاده ایجاد کنند.
