درباره سنت‌های زیبای بافندگی و قالی‌های ناواهو که از آنها بیرون می‌آید، بیاموزید.
وقتی به جنوب غربی آمریکا فکر می‌کنید، احتمالاً تصاویری از حلقه‌های نقره و فیروزه، بیابان‌های وسیع و منسوجات زیبای خانگی را به تصویر می‌کشید. برخی از مورد احترام ترین منسوجاتی که از منطقه بیرون آمده اند، فرش های ناواهو هستند. امروزه فرش‌های قدیمی و قدیمی ناواهو به دلیل زیبایی فرهنگی و معنوی، ده‌ها هزار دلار به فروش می‌رسند.
قالیچه ناواجو و سنت فرهنگی آن
در سنت ناواهو، بافندگی یک تمرین عمیقا معنوی است. افسانه ها حاکی از آن است که خدای زن عنکبوتی به آنها سبک بافت خاص خود را آموزش داده است. به طور طبیعی، بافتن الیاف آلی یک روش جهانی است که در بیشتر جوامع در زمان و مکان توسعه یافته است و ناواهو را به یکی از بسیاری از جوامع تبدیل می کند. با این حال، قالی‌های ناواهو بسیار شبیه فرش‌های ایرانی هستند، زیرا قطعات معتبر سبک و نقوش منحصربه‌فرد خود را دارند که آنها را بسیار ارزشمند می‌کند.
قالیچه های ناواهو را بر اساس این ویژگی ها شناسایی کنید
به بیان دقیق، شناسایی فرش های ناواهو چیزی است که باید آن را به متخصصان بسپارید. انحرافات منحصر به فرد و امضاهای هنرمند بسیار زیادی وجود دارد که دانستن اینکه دقیقاً چه قطعه ای دارید می تواند برای یک فرد معمولی واقعاً سخت باشد. اما اگر فکر می‌کنید شما یا خانواده‌تان یکی از این فرش‌ها را در زمانی به دست آورده‌اید، می‌توانید چند ویژگی را جستجو کنید.
پیوستگی و عدم وجود حاشیه
قالیچه‌های اصیل ناواهو با استفاده از بافت تار پیوسته ساخته می‌شوند، به این معنی که قالی‌ها بر روی یک بافندگی قائم ساخته می‌شوند و نخ‌ها را به سمت بالا و پایین بافندگی حرکت می‌دهند تا به انتها برسند. بنابراین، هیچ "پایان" برای ایجاد حاشیه وجود ندارد. همچنین نباید هیچ انتهایی (نخ اضافی) بافته شده در بافت پیدا کنید تا توهم یک تار مداوم را ایجاد کنید.
تار پشمی در طرفین
قالیچه های ناواجو معمولاً در لبه های عمودی با تار پشمی به پایان می رسد. لازم نیست منسوجات را خوب بشناسید تا بدانید چه زمانی احساس پشم می کنید. تقلیدها معمولاً پنبه یا کتان را ترجیح می دهند زیرا استفاده از آن ارزانتر است و همان اثر را دارد.
نکته سریع
اما، اگر همه چیز مطابقت داشته باشد و شما یک تار پنبه ای داشته باشید، ممکن است یک پرتاب گالوپ باشد، زیرا این تنها فرش ناواهو است که به طور مداوم از نخ های پنبه ای استفاده می کند.
رنگهای خاکی و خاموش
در فرش‌های سنتی ناواهو، هرگز رنگهای بسیار روشن یا نئونی را نمی‌بینید.از آنجایی که منسوجات از لحاظ تاریخی الیاف طبیعی بوده اند که با استفاده از مواد آلی رنگ شده اند، هرگز به آن رنگ روشن نمی رسند. این بدان معنا نیست که رنگ هایی که استفاده می کنند اشباع و غنی نیستند. در عوض، آنها به جای رنگ‌ها به رنگهای خاکی مانند صورتی و بنفش پر جنب و جوش هستند.
خطوط تنبل
اگر فرشی دارید که به نظر نقص دارد، نشانه خوبی است. خطوط مورب متمایز که در بافت خودنمایی می‌کنند، خطوط تنبل نامیده می‌شوند و در قالی‌های ناواهو واقعی بسیار رایج هستند. این خطوط زمانی ایجاد می شوند که بافنده در حین بافتن تنظیماتی را انجام دهد.
سبک های رایج فرش ناواهو
علاوه بر اشتراک این ویژگی‌های مشترک، سبک‌های فرش خاص منطقه‌ای نیز وجود دارد که در چند قرن گذشته توسعه یافته‌اند. هر یک ظاهر استاندارد خاص خود را دارد و دانستن اینکه چگونه به نظر می رسند می تواند به شما کمک کند که یک واقعی را از یک جعلی تشخیص دهید. در اینجا فقط چند مورد از بسیاری از سبک هایی است که ممکن است با آنها روبرو شوید.
قالیچه آب سوخته
قالیچه های آب سوخته تا دهه 1960 ساخته نشدند، زمانی که دان جاکوبز این طرح را ارائه کرد. این فرش‌ها رنگارنگ هستند و از منسوجات رنگ‌آمیزی گیاهی ساخته شده‌اند و دارای الماس و نقش‌های پیچیده و تکراری هستند.
قالیچه چینل
ایجاد شده توسط Mary Cabot Wheelwright و Cozy McSparron، سبک Chinle دارای رنگهای شورون، ستاره، شکوفه‌های کدو حلوایی و الماس با رنگهای کم رنگ مانند قهوه‌ای، قرمز، سبز، طلایی و عاج است.
قالیچه گانادو
فرش های گانادو که توسط لورنزو هابل در اواخر قرن نوزدهمخلق شد، با نقوش الماس پلکانی ساخته شده در اندازه ها و چیدمان های مختلف قابل شناسایی است. معمولاً این فرش ها دارای پالت رنگی قرمز، سفید، خاکستری و مشکی هستند.
تودلنا/دو فرش خاکستری تپه
یکی از قدیمی‌ترین سبک‌های مستند، Toadlena و Two Grey Hills است. جورج بلومفیلد و اد دیویس این سبک را در سال 1914 اختراع کردند که نه تنها به دلیل الماس و الگوی هندسی آن، بلکه بیشتر به دلیل پالت رنگ خاکستری آن متمایز است.
قالیچه های قدیمی و قدیمی ناواهو چقدر ارزش دارند؟
قالیچه های اصیل ناواهو از جمله منسوجات بومی گران قیمت در بازار هستند. به طور معمول، هر چه قطعه قدیمی‌تر باشد، ارزش آن بیشتر خواهد بود، زیرا فرش‌های قرن 19اغلب در شرایط کافی برای فروش باقی نمی‌مانند. بسته به کیفیت، منشأ و سبک آنها، آنها می توانند بیش از 20،000 دلار به فروش برسند، اگرچه میانگین آن در حدود 5،000 تا 10،000 دلار است. برای مثال، یک فرش گانادو متعلق به دهه 1930 در 1فهرست شده است. st Dibs برای $6, 950.
همچنین مراقب قطعات پیچیده بافته شده باشید.طرح های ساده تر به اندازه طرح های واقعا پیچیده به فروش نمی رسند. این می تواند تا حد زیادی به دلیل دشواری بافتن یک رشته پیوسته در آن الگوهای کوچک باشد. به عنوان مثال، یک فرش هندسی پلکانی بسیار دقیق ناواهو مربوط به دهه 1930 در 1st دیب به قیمت 34,000 دلار فهرست شده است.
به طور مشابه، تقلب ها و فریب های زیادی در آنجا وجود دارد که فرش هایی که می توانند 100٪ برای یک هنرمند یا سبک خاص تأیید اعتبار شوند، بیشترین ارزش پول را دارند. البته، اگر به دنبال خرید یک فرش ناواهو با قیمتی کمتر از هزینه یک ترم دانشگاه هستید، پیشنهاد می‌کنیم مدل‌های وینتیج‌های جدیدتر را با الگوهای کمتر معتبر پیدا کنید. اینها به طور متوسط حدود 500 تا 1000 دلار فروخته می شوند.
با این حال، گاهی اوقات می توانید قالیچه های واقعا خاص و کمیاب با نقوش غیرمعمول را پیدا کنید که به مبلغی تکان دهنده به فروش می رسند. یکی از این نمونه‌ها یک فرش ماسه‌زنی ناواهو است که حراج کریستیز در سال 2005 به قیمت 57600 دلار فروخت.
زیبایی یک سنت نساجی را تحسین کنید
جوامع بومی آمریکا با آزار و اذیت، تلاش برای ریشه کنی و تلاش های افراطی برای همسان سازی مواجه شده اند. با این حال، در تمام این سختی‌ها، شیوه‌های سنتی مانند دست‌بافی باقی مانده است. و امروز به آنها اعتباری که شایسته آن است داده می شود. این فرش‌های قدیمی و قدیمی ناواهو به ما اجازه می‌دهد تا استعداد این بافندگان را ارتقا دهیم و یک سنت زیبا و معنوی را در آغوش بگیریم.
