برای بسیاری از باغبانان، گل رز (Rosa spp.) ملکه بلامنازع باغ است. به همان اندازه که به زیبایی معروف هستند، اما به طبع خلق و خوی خود نیز معروف هستند. درک بهترین شیوه ها برای پیشگیری از بیماری و بهترین انواع گل رز برای محیط های مختلف مفید است.
اصول گل رز
رزها درختچه های چوبی و گیاهان انگور مانندی هستند که انواع زیادی از آن ها در سراسر مناطق معتدل جهان یافت می شود.آنها از پوشش های کوچک زمینی با ارتفاع کمتر از یک فوت گرفته تا درختچه های بزرگ با ارتفاع بیش از 10 فوت و انگورهایی که تا 30 فوت بالا می روند را شامل می شوند. گل رز معمولاً در همه جا در مهد کودک ها موجود است.
ترجیحات آب و هوایی
از نظر ترجیحات اقلیمی، اکثر گلهای رز برای مناطق 6 تا 8 USDA رتبه بندی می شوند، اگرچه گونه هایی وجود دارند که تا منطقه 10 به خوبی رشد می کنند و گل رزهای با آب و هوای شمالی خاص که می توانند تا شمال منطقه 2 زنده بمانند. همچنین راه‌هایی برای زمستان‌کردن گل‌هایی وجود دارد که در لبه‌های سردتر دامنه‌شان رشد می‌کنند تا از یخ زدن آنها جلوگیری شود.
ظاهر
گل رز علاوه بر گلبرگ‌های ساتنی‌شان، که معمولاً در گونه‌های وحشی اصلی سفید یا رز رنگ هستند، به خاطر ساقه‌های خاردارشان معروف هستند. با این حال، این ویژگی در برخی از انواع مدرن نیز پرورش یافته است. امروزه گل رز تقریباً در هر رنگی از رنگین کمان به جز آبی موجود است.
گلهای رز وحشی گلهای کوچکی دارند که به سختی شبیه بیشتر رزهایی است که امروزه توسط باغبانان پرورش داده می شود، اگرچه آنها رایحه گل رز کلاسیک را دارند. انواع گل رز مدرن محصول قرن ها پرورش انتخابی و هیبریداسیون است که اغلب مقاومت در برابر بیماری را به خاطر زیبایی شناسی قربانی کرده است.
نیازهای رو به رشد
اغلب رزهای مدرن آفتاب کامل را ترجیح می‌دهند، هرچند به لطف ژن‌های برخی از عموزاده‌های جنگلی وحشی‌شان، معمولاً در سایه رشد می‌کنند اما گلدهی آن کاهش می‌یابد.
خاک غنی و با زهکشی خوب پایه و اساس رشد گل رز سالم است. خاک کمی شنی و کمی اسیدی ایده آل است، اما خاک های دیگر را می توان تغییر داد تا آنها را برای رشد گل رز مساعدتر کند.
وقتی گل رز به خوبی تثبیت شد، می‌تواند کمی خشکی را تحمل کند، اما رطوبت معمولی به طور کلی شرط لازم برای رشد موفق گل رز است.
استفاده از منظره
گل رز به دلیل داشتن گل های خودنمایی اغلب به عنوان گیاه نمونه در طراحی های رسمی منظره استفاده می شود. با این حال، پر زرق و برق ترین گل های رز اغلب به طور کلی کمتر جذاب ترین شکل را دارند و زمانی که با گونه های مکمل، مانند پوشش های زمینی گلدار، پیازها و دیگر گیاهان چند ساله کم رشد کاشته شوند، بهترین هستند.
کاربرد باغ بر اساس نوع
گل رز همچنین برای بسیاری از کاربردهای خاص محوطه سازی پرورش داده شده است.
- گل های رز گرد و درختچه ای پرچین یا پرده خوبی می سازند.
- گلهای رز کوهنوردی یک گیاه کلاسیک برای رشد در ورودی درختکاری و آلاچیق است.
- گل های رز زمینی برای انباشته شدن در شیب های بزرگ که برای کنترل فرسایش مفید هستند خوب هستند.
استفاده از کانتینر
رزها برای کشت ظروف مناسب هستند زیرا شرایط بهینه خاک را می توان به راحتی فراهم کرد. هر گل رز را تا زمانی که به اندازه کافی بزرگ باشد می توان در گلدان پرورش داد، اما رزهای کوتوله معمولاً به این روش رشد می کنند. گل های رز بسیار ریز وجود دارد که حتی می توان آنها را به عنوان یک قطعه زنده روی یک میز در فضای باز پرورش داد.
کاشت و پرورش گل رز
گل رز معمولاً در پاییز، اواخر زمستان یا اوایل بهار کاشته می شود. اواخر زمستان فصل اول کاشت گل رز است، زمانی که اکثر نهالستان ها مجموعه وسیعی از گل رزهای ریشه لخت را در اختیار دارند، این گیاهان گل رز خوابیده هستند که ریشه هایشان در پلاستیک یا کرفس پیچیده شده است.
منطقه کاشت باید با ترکیب یک لایه کمپوست سه اینچی به عمق شش اینچ در شعاع دو فوتی در اطراف نقطه ای که گل رز کاشته می شود، آماده شود. اگر خاک رس زیاد است، قبل از کاشت، خاک را در یک تپه پهن کم چنگ بزنید.
سوراخ را تا عمق توپ ریشه و حدود دو برابر عرض آن حفر کنید. مهم است که تاج ریشه ها را زیر سطح خاک نکارید. حفر گودال عمیق تر از عمق گوی ریشه به این معنی است که خاک سست در پایین چاله وجود دارد که در نهایت ته نشین می شود و باعث می شود تاج ریشه زیر خط خاک بیفتد - یکی از اشتباهات کلاسیک در کاشت گل رز که به آن کمک می کند. به بسیاری از مشکلات بیماری.
مراقبت
درک مراقبت از گل رز، کلید داشتن گل رز سالم است. گل رز را باید به صورت هفتگی آبیاری کرد و در طول فصل رشد به صورت ماهانه با کودهای همه منظوره کود داد. نگهداری یک لایه مالچ روی ریشه ها تمرین خوبی است، اما مطمئن شوید که روی تنه انباشته نشود.
شکوفه های گل رز را باید کوتاه کرد چون کمرنگ می شوند و گیاهان از هرس شدید در اواخر زمستان در حالی که هنوز خواب هستند بهره مند می شوند. گل رز را می توان تا 50 درصد اندازه خود را بدون آسیب رساندن برش داد و این به فشرده ماندن و پرپشت ماندن آن ها و جلوگیری از تجمع ساقه ها و شاخ و برگ های بیمار کمک می کند.
آفات و بیماری
شته‌ها، فلس‌ها، مگس‌های سفید، کنه‌ها و سایر حشرات مکنده در گل رز بسیار رایج هستند. آلودگی های خفیف را می توان با یک انفجار شدید آب از شیلنگ یا با اسپری کردن با صابون حشره کش شستشو داد. حشره کش های شیمیایی اغلب برای تهاجمات سنگین تر ضروری هستند.
گل رز در معرض ویروس ها و بیماری های متعددی است. درمان، در صورت امکان، عموماً شامل سمپاشی مواد غیر دوستدار محیط زیست است، بنابراین تمرکز بر پیشگیری بهترین رویکرد است.
-
به دنبال ارقام مقاوم به بیماری باشید. این اطلاعات اغلب روی برچسب موجود است، اما می‌توانید در مورد شایع‌ترین بیماری‌های گل رز در منطقه‌تان و انواعی که برای مقاومت در برابر آنها مناسب‌تر هستند، با دفتر ترویج تعاونی محلی خود مشورت کنید.
گیاه رز ناسالم - همیشه هر چوب بیمار را به محض ظاهر شدن هرس کنید.
- تجهیزات هرس را با محلول سفید کننده و آب مخلوط شده به نسبت 1 به 10 استریل کنید.
- آب در سطح زمین با شلنگ خیساندن یا سیستم قطره‌ای برای خشک نگه داشتن برگ‌ها که به جلوگیری از انتشار بسیاری از عوامل بیماری‌زا کمک می‌کند.
برای عشق رز
گل رز با اهمیت و معنای عمیق فرهنگی آغشته شده است و آنها را به عضوی ضروری از باغ تبدیل می کند. باغبانان با کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع مختلف گل رز و نحوه پرورش آنها، می توانند امتیاز برداشت شکوفه های مجلل خود را برای به اشتراک گذاشتن با عزیزان خود به دست آورند.
