اگرچه صدها گونه آگاو وجود دارد، گیاهان آگاوا آبی یا تکیلیانا آگاو بیشترین کشت را دارند و تخمین زده می شود که ۲۰۰ میلیون از این گیاهان در سال ۲۰۰۷ رشد کرده اند. آگاو آبی منبع رایج شهد آگاو است. شیرین‌کننده‌ای با شاخص گلیسمی پایین که در بین علاقه‌مندان به غذای سالم محبوب است، اما تنها گونه آگاو است که برای تولید تکیلا تایید شده است.
آگاو در طب سنتی
گیاهان آگاو برای جوامع کشاورزی سنتی در مکزیک و جنوب ایالات متحده ارزش قابل توجهی دارند.در مقاله‌ای که در سال 2009 در مجله آمریکایی گیاه‌شناسی منتشر شد، نویسندگان Vargas-Ponce و همکاران توضیح می‌دهند که کشاورزان سنتی به طور معمول انواع گونه‌های آگاو را تحت شرایطی مشابه زیستگاه طبیعی گیاهان کشت می‌کنند و تا 24 گونه در یک قطعه رشد می‌کنند. به طور منظم تلاقی گیاهان کشاورزی با گیاهان وحشی. این سیستم کشاورزی، که برای حدود 9000 سال وجود دارد، تنوع ژنتیکی و پایداری گونه‌های آگاو را تضمین می‌کند.
در حالی که ممکن است به طور کاملا طبیعی آگاو را تنها منبع شیرین کننده یا تکیلا تصور کنید، برای این کشاورزان سنتی، گیاهان آگاو منبع غذا، فیبر و دارو هستند. بیشتر قسمت‌های گیاه آگاو را می‌توان برداشت و برشته کرد و یک غذای اصلی به‌طور طبیعی شیرین ارائه می‌کند. ساقه سفت و فیبری گل آگاو منبع فیبر برای لباس و سایر منسوجات است. در حالی که خواص دارویی آگاو به تازگی توسط طب غربی مورد بررسی قرار گرفته است، طب سنتی مکزیک از آگاو برای اهداف مختلفی از جمله داروهای ضد قارچ، ضد باکتری و ضد التهاب استفاده می کند.
علم مدرن تمایل دارد از این سنت های چند صد ساله حمایت کند. تحقیقات اخیر نشان داده است که شهد آگاو حاوی ترکیباتی با خواص دارویی قوی است:
- مطالعه ای در سال 2000 در مجله Ethnopharmacology خواص ضد التهابی عصاره آگاو را مورد بررسی قرار داد و دریافت که این عصاره درمان موثری برای تورم و التهاب در حیوانات آزمایشگاهی است.
- مطالعه‌ای که در سال 2006 توسط انجمن میکروبیولوژی آمریکا منتشر شد، نشان داد که مواد آگاو به نام ساپونین‌های استروئیدی C-27 به عنوان عوامل ضد قارچی مؤثر در برابر تعدادی از پاتوژن‌های بالقوه مضر هستند.
- مروری که در شماره فوریه ۲۰۱۰ مجله تحقیقات گیاهان دارویی منتشر شد، یکی از گونه‌های آگاو را به دلیل توانایی آن در کاهش فشار خون و توقف رشد بیش از حد باکتری در دستگاه گوارش ذکر کرد. شهد آگاو همچنین حاوی اینولین است، شکلی از فروکتوز که به عنوان غذا برای باکتری های مفید روده عمل می کند.
برای کشاورزان سنتی روستایی، تنوع گیاهان آگاو تضمین کننده یک داروخانه و انباری خوب است. متأسفانه با افزایش تقاضای جهانی برای انواع خاصی از آگاو، تنوع طبیعی موجود در کشت سنتی آگاو ممکن است آسیب ببیند.
پرورش گیاه آگاو آبی
مثل همه گیاهان آگاو، آگاوا آبی فقط یک بار در طول عمر خود گل می دهد و در نهایت میوه ای شبیه آناناس در مرکز خود می دهد که شهد آگاو از آن گرفته می شود. به دلیل این ویژگی طبیعت، تکثیر این گیاه در مقیاس بزرگ در صورتی که کشاورزان تنها به بذر تکیه کنند می تواند دشوار باشد. در عوض، بیشتر این گیاهان از طریق شبیه‌سازی تکثیر می‌شوند، رویه‌ای که به گفته وارگاس-پونس و همکاران، منجر به تنوع ژنتیکی بسیار کم در بین گیاهان آگاوا آبی شده است. گزارشی در سال 2007 در مجله کشاورزی و ارزش‌های انسانی گزارش می‌دهد که این شکل از کشاورزی اغلب شامل سیستمی است که به عنوان اجاره معکوس شناخته می‌شود، که در آن کشاورزان زمین و خدمات را به شرکت‌های بزرگ اجاره می‌دهند و در عین حال کنترل روی شیوه‌های مدیریت را کنار می‌گذارند.
با توجه به اهمیت فرهنگی و دارویی گیاهان آگاو، بسیاری از پتانسیل کشت‌های تک آگاو آبی برای از بین بردن محصولات موجود گیاهان دارویی مهم آگاو ابراز نگرانی کرده‌اند، برخی از آنها حتی ممکن است در حال حاضر به طور کامل شناخته نشده باشند. علاوه بر این، از دست دادن تنوع ژنتیکی می تواند جمعیت های گیاهی را در برابر عوامل بیماری زا مانند بیماری باکتریایی که در سال های اخیر محصولات آگاو را تحت تاثیر قرار داده است، آسیب پذیر کند.
شهد آگاو ممکن است جایگزینی سالم برای شکر سفره یا شیرین کننده های مصنوعی باشد. به عنوان یک گیاه دارویی، آگاو آبی برای تعدادی از کاربردها نویدبخش است و شکل مهمی از مراقبت های بهداشتی اولیه برای بسیاری از افراد است. اگر قصد دارید شهد آگاو را به عنوان یک شیرین کننده یا به عنوان داروی گیاهی امتحان کنید، به دنبال شهد آلی آگاو باشید که حاوی شهد نه تنها از آگاو آبی، بلکه از انواع دیگر آگاو نیز باشد.
